lauraazie.reismee.nl

Week 3 in Borneo

Hallo Allemaal,

Op dit moment ben ik alweer in Nepal, wat erg leuk en mooi is! Maar ik zal eerst nog wat vertellen over Borneo.

Tinangol

De derde week in Tinangol zijn we vooral op het kamp gebleven.

Een van deze dagen hebben we gevist met een door de dorpsbewoners zelfgemaakte hengel. In mijn eerste hengel zat een rode mieren nest, dus dat was even wat minder haha. Aangezien het meertje waar we in viste niet erg groot was en iedereen dicht op elkaar stond, heeft bijna niemand echt iets gevangen, op twee mensen na. Maar het was leuk om even te proberen.

Deze dag hebben we ook geleerd hoe we de vloeistof waar rubber van wordt gemaakt uit de rubberboom kunnen halen. Ook dit was erg leuk om te leren, maar ook hier waren we niet erg goed in helaas. De man die "man" heet, heeft eerst van de kampmanager geleerd hoe hij dit ons uit moest leggen in het engels. Hij kon onze vragen dus niet echt beantwoorden, maar het was wel leuk dat hij het ons uit wilde leggen. We moesten langs een rand snijden in de boom, waardoor de vloeistof vrij kwam en in een bakje liep. Je moest alleen wel zorgen dat je echt in de rand sneed en daar waren we dus niet zo goed in.

In de middag zijn we naar de school gegaan in het dorp om te leren hoe we lokale armbandjes kunnen maken. We zouden die middag eigenlijk ook nog gaan voetballen, met een paar inwoners van het dorp, maar dat is er niet echt meer van gekomen. Het maken van de armbandjes was iets te leuk. Zelfs de jongens konden niet stoppen haha. Toen we klaar waren, waren de mensen met wie we zouden gaan voetballen alweer verdwenen helaas. Ik heb nog wel even met Cordelia, Ryan en Sophie gebasketbald met een paar jongens uit het dorp. We werden weer gigantisch ingemaakt helaas, maar het was erg gezellig. Toen we daarna terug liepen naar het kamp toe was het al donker aan het worden en eigenlijk moeten we altijd voor het donker terug zijn, vanwege de slangen en schorpioenen die je niet goed ziet in het donker. Toen we terugkwamen was Kenny (de manager) ons al gaan zoeken. Hij was echt net vertrokken toen we aankwamen, dus hebben we hem maar opgebeld dat we veilig terug waren :)

Die avond hadden we Tinangol got Tallent. Ik en Astrid hadden besloten om de kabouterplop dans te doen. Wat een paar mensen een erg grappig woord vonden natuurlijk. Gelukkig hebben we de dans uiteindelijk niet hoeven doen. De reden waarom was echter wel wat minder. Paul, een van de engels jongens, was erg ziek geworden en moest naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis bleek dat hij een parasiet in zijn bloed had, waarschijnlijk opgelopen in het water, tijdens het raften. De andere groep was namelijk omgeslagen en hij had veel water binnen gekregen. Hij wilde eerst niet naar het ziekenhuis, omdat hij hier bang voor is, vertelde een vriend van hem. Achteraf bleek dat hij ook een soort van psychotische aanvallen had door de parasiet. Hij kon zich sommige dingen ook helemaal niet meer herinneren achteraf. Ook niet dat hij niet naar het ziekenhuis wilde. Gelukkig voelde hij zich naar twee dagen weer helemaal goed en kon hij wel gewoon mee naar Bathe Putheh. Meteen nadat hij vertrok naar het ziekenhuis viel de stroom uit en is iedereen maar naar bed gegaan.

donderdag, de laatste dag op het kamp zijn we naar Machuette making village gegaan. Ik dacht dat het echt een dorp zou zijn, maar dat was niet het geval. Het was eigenlijk een huis waar een man machuettes maakte. Erg leuk om te zien. We zijn deze dag ook naar de markt gegaan om speelgoed te kopen voor de kinderen. De kinderen vonden het speelgoed erg leuk. We hebben samen met ze gespeeld in de school. Het was leuk om te zien hoe blij ze hiermee waren. Ook al wisten ze soms niet echt wat ze ermee moesten doen.

Ik schrijf zo snel mogelijk over Bathe Puteh en Nepal maar ik moet nu weer terug naar het vrijwillgersthuis, hier in Nepal en ik weet de weg niet helemaal terug geloof ik. Dus ik ga nu snel, want het wordt al donker. De foto's volgen!

Tot snel!

Groetjes Laura

Reacties

Reacties

Valère en Ria

Laura, Laura toch, wat een ervaringen doe jij op. Het is heel leuk om te lezen en heel onwerkelijk om het je echt voor te kunnen stellen hoe het daar is, hier vanuit ons dorp Rucphen.
Dan gebeurt er hier niet zo heel veel, op dit moment de Carnaval natuurlijk, die je nu een jaartje moet missen. Heel veel succes gewenst voor jou in Nepal en voorzichtig met water!

Toos Ossenblok

Hoi Laura,

Wat leuk om te lezen wat je zoal allemaal niet meemaakt. Je dagen zijn goed gevuld en de maanden zullen zo wel omvliegen. Wel vervelend als er iemand van je groep zo ziek is maar gelukkig weer goed gekomen. De groetjes ook van Inge,Marijke en Lieke en natuurlijk ome Wout.

Tante Ineke van Akkeren

Keer veilig terug naar het kamp meisje. Moet er niet aan denken dat zo'n jong enthousiast iemand zou zoek raken. Brr. Dus ook al ben je een grote meid op tijd en voor het donker thuis zeker in de vreemde. Blijf positief en ervaar nog de vele leermomenten. Niet ik maar jij kletst ons straks de oren gezellig van het hoofd over al jou ervaringen.

Addie Breeveld

Hoi Laura, ik heb je tweede verhaal "2 keer" gelezen. Wat jij allemaal beleefd, maar daar had je ook op gehoopt niet waar? Heb je voor jezelf al vergelijkingen gemaakt betreffende Borneo en Nepal: het klimaat, het landschap, de mensen, het eten maar natuurlijk vooral de kinderen? Of zijn kinderen op de hele wereld hetzelfde?
Ook ome Jan volgt jou reis met grote belangstelling. groetjes, Addie

Laura

Heey allemaal,
Haha ja er is iets mis gegaan met mijn verhaal tante addie;) maar ik begin maandag pas met het project hier dus dan kan ik pas echt alles vergelijken. Hier in Nepal is alles wel echt heel anders. En ook erg koud in de ochtenden en avonden. Ik ben weer veilig terug aangekomen hoor tante Ineke ;) het is hier niet echt gevaarlijk, maar echt een fijn gevoel is het niet om hier in de avond te verdwalen in je eentje, maar iedereen was erg vriendelijk en ik was dus zo weer terug:) verdwalen doen we hier wel meer, maar daar probeer ik dit weekend nog over te schrijven. Ik heb een erg druk programma, dus heb niet zo heel veel tijd om te schrijven helaas.

Anny van Rooij

Laura we zijn blij dat je het zo naar je zin hebt. En knap hoor wat je allemaal onder neemt. We genieten van je verhalen en foto's Nog vele fijne belevingen.
Groetjes Hans en Anny v Rooij

Tante Ineke van Akkeren

In ieder geval goed te horen dat er daar meer even verdwalen, zal je ouders ook gerust stellen als ze je antwoord op dat berichtje lezen. We gunnen je immers een hele leuke en gezellige tijd daar waar je later nog vaak met plezier aan terug kunt en mag denken maar zien je ook graag ongeschonden weer terug

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active