lauraazie.reismee.nl

Vrijwilligersproject en Holy in Chitwan!

Project.

Ik heb de laatste drie weken gewerkt in een huis voor weeskindjes met een beperking. Het was een bijzondere ervaring. Niet altijd een even leuke ervaring, maar wel zeker te weten bijzonder. De verhalen van sommige kinderen zijn best heftig. Een van hen is bijvoorbeeld als 1 jarige gevonden naast een ziekenhuis. Bijna alle kinderen zijn door hun familie achtergelaten op straat toen ze nog erg jong waren. Je ziet dit ook erg goed terug in hun gedrag. Hun ontwikkelingsleeftijd is meestal echt veel lager dan hun eigenlijke leeftijd. Ook zien ze er veel jonger uit dan ze eigenlijk zijn. Niet alle kinderen zijn weeskinderen. Er zijn ook twee kinderen waarvan de familie heeft aangegeven niet voor ze te kunnen zorgen. Zij hebben gevraagd aan de organisatie of ze de zorg over kunnen nemen.

De reden waarom veel mensen hun kind achter laten op straat wanneer het een beperking heeft is omdat ze ervan uitgaan dat het de schuld is van het kind dat het beperkt is. Het is zijn of haar eigen schuld omdat hij of zij in zijn vorige leven iets fouts heeft gedaan. Zij schamen zich voor het kind. De moeder en het kind worden verbannen uit de familie en de moeder moet in haar eentje de zorg dragen voor het kind. Ook wordt er soms gezegd dat het de schuld is van de moeder. Haar lichaam is niet goed genoeg. Ook dit is een reden om hen te verbannen. De moeder kan niet alleen voor haar kind zorgen en laat het om die reden soms achter op straat. Het is de plicht van de vrouw om een kind te geven aan haar man. Wanneer haar dit niet lukt of het kind beperkt is, wordt er gezegd dat zij niet goed is voor haar man. Een andere reden is dat de familie te arm is om zorg te dragen voor het kind met een beperking. Zij moeten hun hele leven betalen voor het kind en kunnen dit niet opbrengen. Het kind kan namelijk niet voor zichzelf zorgen wanneer het ouder is. Ook dit is vaak een reden om het kind achter te laten. Gelukkig wordt het idee dat het de schuld is van het kind of de moeder dat het kind beperkt is steeds minder.

Ik had veel activiteiten met de kinderen willen doen en ze dingen willen leren, maar dit was helaas niet echt mogelijk, aangezien ze echt allemaal constant je aandacht vragen op vaak een negatieve manier. Ik en de vrouw die daar vast werkt waren meestal de enige mensen en zij moest ook koken, de was doen en schoonmaken, dus was ik vaak alleen met de kinderen. Veel kinderen stoppen alles in hun mond en met alles bedoel ik ook echt alles. Sommige zouden bijna nog een eigen poep opeten. Aangezien ik ze dus constant allemaal in de gaten moest houden, was het bijna onmogelijk om echt een activiteit te doen. Ik heb dan vaak ook vooral met hen gekleurd, muziek geluisterd of met een bal gespeeld. In zoverre dat dit laatste ging want veel van hen zijn ook lichamelijk beperkt. Sommige heb ik gelukkig wel kunnen helpen met hun huiswerk. Daarnaast moest ik ze ook regelmatig op het toilet zetten en af en toe verschonen, waardoor er ook vaak niet echt de tijd was om een echt goed georganiseerde activiteit te doen. Ze hebben daarnaast maar twee rolstoelen dus we konden ze ook niet echt ergens mee naartoe nemen buiten het huis. Ik besloot aan het einde om een radio voor ze te kopen, want ze luisterden muziek vanaf telefoons, wat op zich wel werkte, maar niet echt geweldig was natuurlijk. de dag dat ik de radio bracht hebben ze veel gedanst. Je zag sommige kinderen echt helemaal opleven. Erg fijn om te zien! Ook heb ik met veel hulp van Lars een website gemaakt voor de organisatie. Ik hoop dat ze hierdoor wat meer geld, eten, speelgoed of kleren krijgen, want dit hebben ze echt nodig. Daarnaast heb ik voorgesteld om Nepalese vrijwilligers te gaan zoeken, zodat er wat meer met de kinderen kan worden gedaan. Dit vonden ze een goed idee gelukkig. Ze zagen zelf ook in dat er eigenlijk te weinig persooneel is, maar ze hebben geen geld om er iemand bij aan te nemen. Ik gaf aan dat oudere mensen misschien wel bereid zijn om dit te doen. Ze zouden op zoek gaan hierna. Ik heb echt veel respect voor de vrouw die daar werkt/ woont. Ze heeft zelf ook vier kinderen en is de hele dag met alle 14 kinderen in het huis. Ik zou denk ik echt gek worden. Hoe lief ze ook kunnen zijn.

Chitwan

Mijn gastfamilie vroeg mij of ik met ze mee wilde gaan naar Chitwan. Hun geboorteplaats. Ik zou hier dan met hen Holi vieren. Eerst twijfelde ik een beetje, want ik wilde Holi eigenlijk ook wel graag vieren met de andere vrijwilligers in Kathmandu. Het leek me echter ook wel heel bijzonder om Chitwan te zien met hen, omdat het hun geboorteplaats is en ik Chitwan anders ook niet zou zien. Ik besloot dus om met hen mee te gaan naar Chitwan. We vertrokken woensdag en kwamen zaterdag pas weer terug. Ik heb hier zeker geen spijt van gehad.

Ik verbleef bij de familie van mijn gastgezin. We verbleven op het platteland in een heel klein dorpje. Het was erg bijzonder en erg mooi. De mensen waren allemaal ook heel vriendelijk, omdat er verder geen enkele tourist is daar. Dus ze waren allemaal erg nieuwsgierig. De eerste dag heb ik meteen een koe leren melken. Ik was hier niet bepaald goed in. Er kwam maar een heel klein beetje melk uit en na een paar keer proberen moest ik ook stoppen want de koe raakte een beetje van streek...

Holi

De tweede dag was het Holifestival in Nepal. Toen ik naar buiten ging om mee te doen werd ik meteen helemaal bekogeld met de verf door de kinderen daar. De buurvrouw vond dit erg leuk om te zien. Toen ik haar echter ook met verf wilde ondersmeren vond ze het wat minder leuk. Dat heb ik dus ook maar niet gedaan, want ze was al wat ouder haha. Ze zijn hier niet echt heel erg zachtzinnig met het smeren van verf in je gezicht. Het eindigde dan ook regelmatig in mijn mond. 's middags was er ook muziek in een van de kleine hut achtige dingentjes. Iedereen was hier aan het dansen en verf aan het smeren. Het was er erg gezellig. Ze wilde echter de hele tijd dat ik in mijn eentje in het midden danste. Dit was wat minder haha. Gelukkig kwamen sommige mensen mij regelmatig redden door mee te dansen.

De kinderen van de familie hebben mij later in de middag ook de tempels laten zien en de rest van de omgeving. Dit was erg leuk! We kwamen een groep jongeren tegen en een van hen vroeg mij mee om iets te drinken, dus dit hebben we gedaan. Ik heb daar even gekletst en toen zijn we weer verder gegaan. We kwamen langs een winkel en hier boden ze me chocola aan. Ook hier heb ik even gekletst. Echt overal waar ik kwam met mijn gastgezin boden ze me eten aan. Aangezien het niet erg beleefd is om af te slaan en eigenlijk ook te lekker is daarvoor, heb ik die dag erg veel gegeten en gedronken haha.

Ik denk dat deze dag wel de meest bijzondere dag was van mijn reis tot nu toe.

Rivier en Chitwan park.

De laatste dag voordat we vertrokken zijn we naar een rivier gegaan om te zwemmen. Aangezien ik geen bikini bij had en het eigenlijk ook niet echt gepast zou zijn om daar in bikini te zwemmen, heb ik maar met mijn kleren aan gezwommen. Het was hier erg mooi. Het water was erg helder en ook hier waren dus alleen maar locals. Mijn gastouders vertelden mij dat toen ze jong waren hier heel vaak heen gingen om te zwemmen. Vandaag was het eigenlijk de officiele holi dag in Chitwan, maar ik vond een dag wel genoeg, hoe leuk het ook was. Veel mensen kwamen dus naar de rivier om de kleuren van zich af te wassen.

In de avond zijn we naar Chitwan park gegaan voor de zonsondergang. Ik had erg veel geluk want ik zag daar een neushoorn meteen toen we daar aankwamen. Sommige mensen lopen de hele dag in het park zonder ook maar iets te zien. We hebben de zonsondergang gezien en de neushoorn en zijn weer terug gegaan. Op de terugweg kwamen we langs een holifeest voor locals. Ik wilde mee dansen, maar mijn gastvader vertelde dat dit niet echt een slim idee was. Later zag ik ook dat het alleen maar jongens waren, dus begreep ik waarom het niet zo slim was. We hebben dus alleen maar even gekeken.

Patan

In het weekend ben ik in Patan geweest. Helaas was het de hele dag aan het regenen. Het was hierdoor niet echt heel leuk, maar Patan is erg mooi. We hebben hier heel lang in een restaurantje gezeten wat de "white house" heette. Wij dachten dus dat ze er ook europees eten hadden en dat het een goed restaurant zou zijn voor touristen. Dit bleek echter niet echt het geval te zijn haha. Het zag er erg lokaal uit. Wat betekent erg sober. Het was echter ook wel weer gezellig met de kussens op de grond. we besloten om hier toch maar te blijven, want het regende en we hadden geen zin om verder te kijken. Toen we na een hele tijd ons eten kregen, iedereen apart want ze hadden volgens mij een hele kleine keuken haha, bleek dat het erg pittig was. Niemand kon het eigenlijk eten haha. Met moeite heeft iedereen een deel van zijn eten op. Het was erg grappig.

Reacties

Reacties

Mam

namaste laura;
heb net je verhaal gelezen wat fijn dat je iets voor die mensen hebt kunnen betekenen.
-voor de kinderen kleuren, helpen met huiswerk, muziek en verzorgen,
-voor de verzorgster van die kinderen zodat zij zich wat meer op andere dingen kon concentreren die ook belangrijk zijn.
-voor het tehuis op zich doormiddel van een website te maken(wat fijn dat je dat samen met Lars kon doen zo ver van elkaar en dan toch zo,n close contact leuk.(dichtbij)
Laura fijn dat je met je gastgezin op stap bent gegaan en dat je interresse hebt getoond naar de plaats waar zij vandaan kwamen, dit hebben zij vast als heel prettig ervaren en voor jou ook een leuke ervaring omdat je daar was met enkel locals? Laura ik zal eens stoppen met mijn berichtje meid het ga je goed en kijk uit met de pepertjes
Dooooei mam ( Fijne reis naar je volgende plaats Sri-lanka)

Michelle

Hee Laura!
Altijd leuk wakker worden met een e-mailtje dat je weer iets gepost hebt! Lang verhaal ook, en erg bijzonder wat je allemaal gedaan hebt. Heel zielig dat mensen in Nepal dus ook hun kindjes achter moeten laten als er iets 'mis' is met ze. Hopelijk verdwijnen die taboes ooit allemaal...
Fijne vlucht alvast en héél veel plezier met alweer je laatste etappe, ik kan niet wachten om al je verhalen te horen!
Xx

Toon en Jo van akkeren

Hè Laura wat fijn om je verhalen te lezen en goed van je dat je zoveel voor die mensen en kinderen kunt betekenen.goede reis gewenst naar de volgende plaats.waar het weer heel anders zal zijn.groetjes.

annie en luud van overmeire

hoi Laura
het is erg indrukwekkend wat je daar meemaakt
zo zie je het is niet overal roze geur en maneschijn in de wereld. toch fijn dat je daar een steentje aan bij kunt dragen. het is wel een hele ervaring, ben blij dat je ons daar allemaal over verteld. geniet van de mooie dingen.
fijne vlucht naar je volgende adres. groetjes annie en luud

Toos Ossenblok

Hallo Laura,
Wat leuk om je verhalen te lezen. Wel een ervaring om zo tussen de lokale bevolking te voelen hoe hun daar leven. Het zou inderdaad ook goed zijn dat er in zo'n weeshuis lokale vrijwilligers mee gingen helpen. Nog veel plezier daar. Gr. Tante Toos

Tante Ineke van Akkeren

Laura,

Het is goed wat je daar allemaal doet, je ervaart ook dat jij een beperking hebt he, als je geld als water had wat zou je dan allemaal kunnen betekenen. Dan is het allemaal zoveel makkelijker. Daarom zullen ze jou echt wel waarderen omdat jij toch met logische oplossingen probeert te komen en de radio was zeker een heel goed idee. ga zo door maar blijf wel jezelf al zullen je emoties zeker weleens parten spelen in nijpende situaties.
Groetjes, veel steun en medeleven voor jou waar jij mee bezig bent in je 3 maanden vrijwilligerswerk.

Laura

Hallo allemaal! Ik heb nog steeds niet uitgevonden hoe ik kan reageren op jullie reacties vanuit mijn account, dus dan maar zo. Bedankt voor al jullie reacties! Het is altijd leuk om ze te lezen! Het was inderdaad erg leuk om zo tussen de locale te leven! Ook met de kinderen was het erg leuk, maar ook wel heel vermoeiend ;) en ik had eigenlijk veel meer voor ze willen betekenen, maar dat was dus niet echt mogelijk in die korte tijd..
Ben nu weer onderweg naar Sri Lanka, met een tussenstop van 6 uur in Mumbai. Gelukkig kan ik weer bijna vliegen. Maar het is wel gezellig hier. Ben bijna constant met een Vrouw uit Sri Lanka aan het kletsen. Behalve nu want we zijn moe haha

Valère en Ria

Hallo Laura,

Opnieuw weer met plezier jouw verhaal gelezen. We kunnen ons voorstellen dat je meer had willen doen voor de kinderen en dat daar evengoed de tijd te kort voor is. Jij doet daar heel veel nieuwe indrukken op en geloof maar dat jijzelf ook grote indruk maakt op de mensen die je daar ontmoet. met je vriendelijke, lachende gezicht en je interesse die je in de mensen daar toont.

Groetjes Laura en we kijken uit naar je volgende verhaal

Anny van Rooij

Hoi Laura, Wat heftig Laura wat je vertelt over de weeskindjes, dan leven wij hier toch wel in weelde. Erg goed van je die radio en het zoeken naar vrijwilligers in hun buurt. Ook het maken van de website is een super goed idee. Je hebt daar erg goed werk gedaan op die korte tijd dat je daar was. Fijn dat je met je gastouders bent meegegaan naar hun geboorteplaats, dat is heel speciaal en niet toeristische. Laura ik hoop dat het in Sri Lanka ook zo goed bevalt. Nog een hele fijne tijd. Groetjes Hans en Anny van Rooij

Addie Breeveld

Hi Laura, met grote belangstelling je verhaal gelezen over de schrijnende toestanden in zo'n weeshuis. Via de filosofieclub hebben wij ons ook wel eens beziggehouden met hindoeisme en boeddhisme het woord empathie kom je dan veelvuldig tegen. Dat valt niet te rijmen met de houding t.o.v. deze kinderen. Maar ja praktijk en theorie hé. Ik heb net een reportage gelezen in ONEWORLD (vroegere magazine Internationale Samenwerking, wat ik wel eens aan jullie doorgaf), over Spinnerijen in India "Gebroken meisjesdromen". In plaats van een leuke baan worden ze er behandeld als slaven. Er valt nog heel wat te verbeteren aan een menswaardig bestaan. Hopelijk kunnen we in Nederland behouden wat we hebben. Laura het is geweldig wat jij daar in je eentje al hebt gedaan, wie weet wat er nog voor verder goeds uit voortkomt. En wat heerlijk dat je bij alles toch ook echt weet te genieten van al het mooie , vriendelijke en gastvrije van de Nepalese mensen waar je mee in contact kwam. Op naar het derde deel van je reis. Veel succes, wij zijn benieuwd naar je ervaringen in Sri Lanka. Groetjes Jan en Addie.

Travel Active

Hoi Laura,

Wat leuk om je verhalen te lezen en je foto's te zien, mooi joh en fijn dat het goed gaat met je!
Heel veel plezier in Sri-Lanka, je laatste bestemming alweer.

Geniet ervan en we spreken je vast snel weer een keer!

Groetjes het vrijwilligerswerk team van Travel Active

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active