Namaste! Ik ben alweer drie weken in Nepal en heb dus erg veel te vertellen over dit land. Ik ben dan ook blij dat ik hier eindelijk over kan schrijven!

het vliegtuig

Ik zal beginnen met mijn bijzondere vlucht naar dit mooie land. In het vliegtuig zaten namelijk bijna alleen maar Nepalese mannen. Dit was in het begin erg ongemakkelijk want echt iedereen staarde me aan omdat ik natuurlijk niet Nepalees ben en dus volgens mij een van de 10 vrouwen was in het hele vliegtuig. De man naast mij zag er nogal ziek uit dus na een tijdje vroeg ik maar of hij zich wel lekker voelde en misschien iets te eten wilde. Hij bleek een dokter te zijn en gaf aan gewoon moe te zijn haha. De rest van de vlucht was erg gezellig. We hebben veel over Nepal gepraat. Aan het einde van de vlucht zei hij voor de grap dat ik beter kon wachten totdat iedereen was uitgestapt omdat anders iedereen mij zou volgen. Het was hem dus ook opgevallen dat iedereen aan het staren was. Op het vliegtuig werd ik opgehaald door iemand van de organisatie. Ik was hier erg blij om want ik had in het begin toch niet echt een veilig gevoel toen ik aankwam in Nepal. De stad is namelijk erg chaotisch met het vele verkeer. De man van het vliegtuig die met ons mee liep gaf aan dat ik fooi moest geven aan de taxichauffeur. Travelactive had van tevoren gelukkig al aangegeven dat ik niemand geld hoefde te geven voor de taxi, dus dit heb ik ook niet gedaan. Achteraf hoorde ik dat sommige mensen 20 euro hebben betaald als fooi. Ik ben blij dat ik hier niet ben in getrapt.

pokhara

De avond dat ik aankwam was het vrijwilligersavond. Dit betekent dat de vrijwilligers koken. Ik heb die avond dus heerlijk westers en chinees gegeten. Het was erg lekker. Dezelfde avond werd aan mij gevraagd of ik naar Pokhara wilde gaan de volgende dag om 06.00 in de ochtend. Ik was erg moe dus twijfelde nogal, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Niet dat ik veel keus had haha. Voordat ik er goed over na had kunnen denken was Rajesh, de man bij wie ik in de weekenden in huis verblijf, al aan het regelen dat ik mee kon naar Pokhara en daar ook kon gaan paragliden. Ik wist eigenlijk niet zo goed of ik wel wilde Paragliden omdat ik niet zo goed wist of het veilig was, maar iedereen verzekerde me dat het veilig was, dus heb ik maar besloten om het gewoon te doen. En daar heb ik zeker geen spijt van. Ondanks dat het erg bewolkt was en de bergen dus niet kon zien, was het een bijzondere ervaring. Vlak van tevoren, in de bus, begon ik echter wel even te twijfelen of het wel een goed idee was, aangezien een van de mannen nogal veel aan het bidden was. Ik hoopte dat ik niet met hem hoefde te gliden. En jawel wat bleek, ik moest met hem gliden haha. Maar alles ging goed en toen we eenmaal in de lucht waren had ik dan ook geen angst meer.

De eerste dag gingen we naar een plein met allerlei tempels, ik ben de naam van deze plek helaas vergeten. Hier was er een gids die mij rond leidde. Ik wist dat ik hem moest betalen, maar had geen idee hoeveel. Aan het einde bleek dat het eigenlijk nog best wel duur was. Voor hier tenminste. Dat was dus ook meteen de laaste keer. Hij heeft me echter wel een ervaring gegeven om nooit te vergeten want hij liet me de offering van een kip zien. Niet echt de beste ervaring tot nu toe haha. Ik mocht ook een foto maken verteld hij, maar dat heb ik maar achterwege gelaten ;) We hebben ook nog veel andere tempels gezien, een grot en watervallen. De watervallen waren echter niet bepaald spectaculair.

Ook zijn we met z'n vieren uit eten geweest in Pokhara in een Nepalees restaurant. Hier hebben we erg hard moeten lachen, want ik dacht dat de boon die op mijn bord lag een normale boon was. DIt bleek echter een chilli boon te zijn. Ik heb dus de hele boon in een keer in mijn mond gestopt. Ik kan het je niet echt aanraden om dit te doen ;) Ik ben die avond half gestikt, want het slaat nogal op je adem haha. Maargoed die fout zal ik dus niet nog een keer maken. Geen chilli boon meer voor mij ;)

De busrit naar Pokhara was ook al best spannnend, want het was elke keer maar de vraag of je erin zou zitten wanneer je een pauze had om te eten. Een keer ging het dan ook bijna mis met de twee andere meisjes met wie ik was. Zij moesten rennen voor de bus haha!

introductieweek

In de introductieweek hebben we veel geleerd over Nepal. We hebben een aantal taallessen en cultuurlessen gehad. Het was fijn om hier wat meer over te leren na mijn week in Pokhara. Ik snapte namelijk nogal weinig van het geloof van de Nepalezen. Het heeft me ook na deze lessen even tijd gekost voordat ik het echt helemaal begreep. Er zijn namelijk veel rituelen en veel goden. Het is best wel ingewikkeld. Maar het is ook erg interessant. De Nepalezen denken veel meer na over alles in het leven. Ze hebben volgens mij voor bijna alles wat ze doen wel een reden. Het is erg leuk om hier meer over te weten te komen.

nieuwe naam

Ook heb ik in deze week een nieuwe naam gekregen. Mijn Nepalese naam is Laxmi. Dit is dezelfde naam als die van een god, die vooral gaat over rijkdom. In het begin was het erg vreemd dat mensen mij anders noemde, maar het begint te wennen. Tijdens het krijgen van onze nieuwe naam kregen we ook een tika om ons welkom te heten tot het Hindoeïsme en een witte sjaal om ons welkom te heten tot het boedhisme.

PashuPathinath

Deze week was het Shivaratri. Een festival waar mensen Shiva aanbidden. Wij gingen deze dag naarPashuPathinath. Een tempel waar mensen worden gecremeerd. Het was deze dag erg druk, omdat Shiva de god is die gaat over de dood. Er stond echt een rij van kilometers lang met mensen die wilden bidden en iets wilden offeren bij de tempel. Gelukkig hoefde wij niet in deze rij te staan en konden we gewoon doorlopen. Het was erg bijzonder om te zien. Deze dag is het gebruiken van wiet ook legaal, maar ik heb eigenlijk weinig mensen zien blowen. Best vreemd, want het schijnt wel veel te gebeuren. Heel veel mensen maakten ook foto's van de crematies. Ik heb dit ook gedaan., maar ik voel me nu eigenlijk toch best wel schuldig, want het hoort eigenlijk niet vind ik. Het is alleen een erg bijzondere plek om te zien. Ik vroeg ook aan de vrouw die ons begeleidde die dag of het voor hen niet heel vervlend is dat iedereen de creamtie kan zien van de persoon van wie je houdt. ZIj gaf aan dat de meeste Nepalezen zo opgaan in hun verdriet, dat ze al die mensen amper opmerken.

Assan

Ook hebben we deze week de stupa vanBoudhanathgezien. DIt is de grootste stupa van Nepal. En zijn we naar Assan geweest. Assan is een lokale markt in Nepal. Hier moesten we een aantal voorwerpen kopen. Het was erg lastig om alles te vinden, want mensen stuurden ons de hele tijd van de ene naar de andere kant van de markt. Uiteindelijk hebben we alles kunnen vinden. We hebben deze dag wel gemerkt dat ze touristen meer willen laten betalen dan locals. Gelukkig had de organisatie achter de dingen die we moesten kopen geschreven hoeveel het ongeveer kost. We wisten al wel dat wij vaak meer moeten betalen, maar bij sommige dingen wilden ze ons echt heel veel teveel laten betalen. Het is ook best lastig om te bepalen hoeveel iets werkelijk kost. Toen we al onze voorwerpen hadden gehaald kwamen we er wel achter hoe moeilijk dit is. We gingen namelijk ingredienten halen voor die avond, want het was weer vrijwilligersavond. Sommige vrijwilligers waren redelijk fel geweest in het afdingen en hadden veel minder betaald dan dat het normaal kost haha. Ik geloof echter dat wij voornamelijk teveel hebben betaald.

hiking

Vrijdag hebben we een hike gemaakt in de buurt van het vrijwilligershuis. Onderweg zijn we langs kleine dorpjes gekomen. Het was leuk om te doen, omdat het hier niet zo toeristisch was als in de rest van Kathamandu. Toen we aankwamen op de berg waren we erg blij, het was zwaarder dan we hadden verwacht. Toen we weer terugkwamen en zagen hoe klein de berg eigenlijk was, viel het helemaal tegen haha.