Inmiddels ben ik alweer twee weken terug in Nederland, druk zoekend naar een huis en werk. Vandaar dat het ook iets langer duurde voordat ik besloot om dit laatste verhaal te schrijven. Het was ook wel even schrikken toen ik hoorde van de aardbeving in Nepal. Ik heb tijdens mijn vrijwilligerswerk in Nepal veel mensen leren kennen en van een heleboel mensen weet ik nog niet of ze nog steeds in leven zijn. Zo heb ik nog niks gehoord van mijn gastgezin en hun familie of van het weeshuis. Ik hoop dat ze allemaal oke zijn. De vrijwilligers die ik heb leren kennen en de coördinator en zijn familie zijn gelukkig wel ongedeerd. Echt verschrikkelijk om te zien wat de aardbeving met het land heeft gedaan waar ik anderhalve maand geleden nog ben geweest. Ik hoop dat de naschokken nu voorbij zijn en de situatie snel zal verbeteren.

Terugreis
Gelukkig verliep de terugreis beter dan de heenreis en heb ik lekker de hele vlucht geslapen. Al was het vinden van de juiste weg op het vliegveld voor mij nog steeds een probleem en kwam ik uit de verkeerde gate gelopen. Mijn familie heeft dus naast de vertraging nog een paar minuutjes langer mogen wachten voordat ze mij zagen. Maargoed, ik zal jullie nog even vertellen over mijn laatste week in Sri Lanka.

Party Tuk Tuk
Een meisje dat ik heb leren kennen wilde graag een tatoeage. Ze vroeg of ik mee wilde gaan om haar af te leiden, dus dat heb ik gedaan. Ze had nog een telefoonnummer van een tuk tuk chauffeur. Deze chauffeur bleek dus een soort van discotheek op wielen te hebben als tuk tuk. Zo zat er vacht op het dak en had hij lampjes in zijn deuren en hele harde muziek. Het was zeg maar een bijzondere ervaring. Het was daarnaast namelijk ook nogal druk op de weg en zijn rijstijl paste zeg maar wel bij zijn tuk tuk. Toen we aankwamen bij de plek waar ze getatoeeerd zou worden keken we elkaar ook even aan. Het was gewoon een ruimte boven een winkel en zag er niet echt proffessioneel uit. Nou zal je misschien denken "dat is toch logisch in Azië?" maar ik heb ook een plek in Nepal gezien en dat zag er toch echt heel wat beter uit. Maargoed ze hadden wel gewoon schone, nieuwe naalden en ze wist van anderen het een goed plek was, omdat andere vrijwilligers er al eerder waren geweest. Ondanks dat we hard hebben moeten lachen was ik toch ook wel heel blij toen ik weer veilig terug was bij het vrijwilligershuis haha.

Mirissa
Het weekend voordat ik naar Ambalangoda ging ben ik samen met een ander Duits meisje naar Mirissa gegaan met de trein. De heenreis liep echter wel wat stroef haha. We werden opgehaald met een tuk tuk. Deze bracht ons naar het station. De chauffeur was echter niet de allerbeste in zijn vak denk ik. Vanuit het huis moet je altijd een kleine heuvel op. Onze chauffeur gaf niet genoeg gas, dus reden we achteruit terug de berg af. Hij deed ook niet echt moeite om te voorkomen dat we vol achteruit tegen het hek aanreden. Vervolgens moesten ik en Helen de tuk tuk naar boven duwen, waarna onze reis weer kon worden vervolgd. Ik was blij toen we bij het station waren, want onze chauffeur reed best hard en gewoon costant midden op de weg.

Toen we aankwamen op het station van Maradana namen we een tuk tuk naar ons hotel in Mirissa. Het afdingen bij de tuk tuk ging erg makkelijk, iets te makkelijk misschien. We boden de helft van wat de chauffeur vroeg en hij ging hiermee akkoord. Toen we aankwamen bij het hotel ging de chauffeur moeilijk doen en vroeg om meer geld. Hij zei dat we 650 hadden afgesproken, maar wij wisten heel erg zeker dat dit 350 was. De eigenaar van het hotel kwam zich er ook nog even mee bemoeien en zei dat 650 echt een goede prijs is en dat ze daar niet deden aan touristenprijzen. We geloofden er niks van, maar vonden het zelf ook wel vreemd dat hij zo snel akkoord ging met onze prijs. We hebben hem uiteindelijk 500 gegeven. Ze bleven allebei maar herhalen dat het te weinig was, maar we zijn maar gewoon weggelopen. Tegen de eigenaar zeiden we ook dat die chauffeur dan maar niet had moeten zeggen dat het goed was. Hij zei dat hij er niet bij was geweest, maar dat het echt te weinig was. Ik vond het echt een irritante situatie en voelde me een botte tourist. Je weet namelijk nooit zeker of ze wel of niet de waarheid spreken. Het gaat me trouwens ook niet om het geld, want zoveel is het niet. Het gaat erom dat ze altijd maar denken dat ze meer geld kunnen aftroggelen van touristen en ik dit niet netjes vindt. Als hij meteen aan het begin 650 had gezegd was het heel anders geweest en waren we misschien zelfs wel akkoord gegaan met deze prijs. Maar goed naar deze irriante situatie zijn we lekker gaan genieten van het erg mooie strand.

Strandweek
Tempeltour
Vanuit Mirissa zijn we naar Ambalangoda vertrokken. Hier begon mijn strandweek. Helaas was ik de helft van mijn strandweek best wel ziek en heb ik van de eerste drie dagen niet echt genoten. Hoewel het wel erg mooi was. De eerste dag heb ik heel veel mooie tempels en beelden gezien. Omdat ik de enige was die de strandweek deed werd ik vergezeld door de tuk tuk chauffeur. Ik stelde hem wat vragen, omdat het anders nogal een ongemakkelijke stilte was. Zijn engels was echter niet zo heel goed dus de juiste antwoorden bij de juiste vragen kreeg ik niet, maar dat wat hij vertelde was wel interessant. haha.

riviertocht
Dinsdag had ik een riviertocht. Deze tocht was echt heel erg mooi langs allerlei kleine eilandjes. We maakte een stop bij cinnamon island. Hier lieten ze me zien hoe ze de kaneel die wij kennen maken. Zonder dat de kaneel gedroogd is ruik je deze ook al erg goed trouwens.

De volgende stop was bij de fish spa. De vissen die ze daar gebruiken zijn echter wel wat groter dan die ze in Nederland gebruiken volgens mij. Ook zaten er echt gigantisch veel vissen in die echt op je voeten kwamen afgestormd zodra je nog maar een teen in het water stopte. Ik heb dan ook een groot deel van de tijd met mijn voeten boven het water gehangen in plaats van erin. Je moest de vissen ook voor een deel weglokken van je voeten door ergens anders in het water eten te strooien. Lang duurt het echter niet voordat ze weer met zijn allen zijn aanbeland bij je voeten. Owja ik heb ook nog een kleine krokodil of alligator vastgehouden.

Galle en Hikkaduwa
Samen met Helen ben ik Naar Galle gegaan. Op de heenweg zijn we gestopt bij het Tsunami museum. Echt heel heftig om de verhalen van de mensen daar te lezen en de tekeningen van de kinderen te zien die vertellen wat er is gebeurd. Het maakte veel indruk op me.
Ook zijn we gestopt bij het zeiden museum. Ze legden ons hier uit hoe zeiden wordt gemaakt. Na deze uitleg begreep ik wel heel goed waarom puur zeiden zo duur is. Het duurt echt heel lang voordat de rupsen genoeg draad hebben gesponnen om er zeiden van te kunnen maken.
Galle zelf vonden we eigenlijk zo heel erg interessant. Het is wel mooi om te zien, maar dat is het dan ook. Na een uur hadden we het dan ook echt wel gezien en hebben we een bus naar Unawatuna genomen. Unawatuna is een heel touristisch plaatsje met veel winkeltjes en een mooi strand. Die middag hebben we dus ook niet veel meer gedaan dan gewinkeld en op een mooi strand gelegen.

Schildpaddenproject, watervallen, BBQ
woensdag was ik te ziek geweest om iets te doen. Maar nadat ik naar de dokter ben geweest die metvol heeft gestopt met pillen en Lars naar de apotheek in Nederland had gebeld welke van de vijf pillen oke waren om in te nemen, voelde ik me donderdag weer een stuk beter. Vandaar dat ik vrijdag alsnog de schildpadden kon helpen voeren op het schildpadden project. Dit was erg leuk om te doen. Sommige zijn gehandicapt dus die moet je even meehelpen. Dinsdagavond heb ik trouwens ook geholpen met het loslaten van de babyschildpadjes. Echt super schattig. Helaas nam de zee mijn teiltje met schildpadjes mee en kon ik geen foto meer maken terwijl ik er een in mijn hand had, maar ze waren echt heel lief.

In de middag zijn we naar de watervallen gegaan. De manager had vertelt dat we hier konden zwemmen en thee drinken als we wilden. Toen we hier echt echter aankwamen bleek dat we een hele tocht gingen lopen. Dit had hij ons niet vertelt haha. Dus wij met onze jurkjes, niet heel erg handig, over de rotsten geklommen en gevallen. Het was wel echt heel erg mooi daar. Onze gids wilde ook graag foto's maken voor ons, maar dit was niet echt zijn sterkste kant haha. Ik heb nog nooit iemand zo hard zien drukken op een knopje van een I- phone om een foto te maken. De foto's die hij maakte waren dan ook bijna allemaal bewogen. We hebben daarom ook maar even foto's van elkaar gemaakt, zodat we ook nog een paar goede foto's hadden.
Het was die dag erg regenachtig dus zwemmen zat er niet in, maar het was wel een hele mooie tocht.

's Avonds waren we door de coördinator van het schildpaddenproject uitgenodigd voor een strandbarbecue. We kregen hier kipvis. Zo noemen ze het daar tenminste, omdat de vis lijkt op de strucutuur van kippenvlees. Het duurde even voordat er vuur was, maar toen de vis eenmaal klaar was, was het erg lekker.
Later op de avond gingen de coördinator en zijn vrienden met vuurpijlen gooien. Alvast voor het chinese nieuwjaar. Dit vond ik wat minder, dus ben ik samen met een ander meisje even gevlucht naar een cafeetje om iets te drinken. Toen we terugkwamen waren ze nog steeds bezig. Gelukkig vond de rest het toch ook niet erg fijn en zijn we maar met zijn alleen naar het cafeetje in de buurt vertrokken haha.

Hikkaduwa
Zaterdag ben ik samen met twee andere meisjes naar Hikkaduwa gegaan. Hier ligt een heel erg mooi strand en heb je hele grote schildpadden. Helaas was de zee die dag iets ruwer dan normaal. Normaal gesproken komen de schilpadden namelijk echt op het strand vertelde Helen. Zij was daar namelijk al een keer eerder geweest. Die dag was dit echter niet het geval, maar we hadden geluk en hebben in ieder geval een hele grote schildpad van heel dichtbij gezien. Erg bijzonder.