Strandweek

Inmiddels ben ik alweer twee weken terug in Nederland, druk zoekend naar een huis en werk. Vandaar dat het ook iets langer duurde voordat ik besloot om dit laatste verhaal te schrijven. Het was ook wel even schrikken toen ik hoorde van de aardbeving in Nepal. Ik heb tijdens mijn vrijwilligerswerk in Nepal veel mensen leren kennen en van een heleboel mensen weet ik nog niet of ze nog steeds in leven zijn. Zo heb ik nog niks gehoord van mijn gastgezin en hun familie of van het weeshuis. Ik hoop dat ze allemaal oke zijn. De vrijwilligers die ik heb leren kennen en de coördinator en zijn familie zijn gelukkig wel ongedeerd. Echt verschrikkelijk om te zien wat de aardbeving met het land heeft gedaan waar ik anderhalve maand geleden nog ben geweest. Ik hoop dat de naschokken nu voorbij zijn en de situatie snel zal verbeteren.

Terugreis
Gelukkig verliep de terugreis beter dan de heenreis en heb ik lekker de hele vlucht geslapen. Al was het vinden van de juiste weg op het vliegveld voor mij nog steeds een probleem en kwam ik uit de verkeerde gate gelopen. Mijn familie heeft dus naast de vertraging nog een paar minuutjes langer mogen wachten voordat ze mij zagen. Maargoed, ik zal jullie nog even vertellen over mijn laatste week in Sri Lanka.

Party Tuk Tuk
Een meisje dat ik heb leren kennen wilde graag een tatoeage. Ze vroeg of ik mee wilde gaan om haar af te leiden, dus dat heb ik gedaan. Ze had nog een telefoonnummer van een tuk tuk chauffeur. Deze chauffeur bleek dus een soort van discotheek op wielen te hebben als tuk tuk. Zo zat er vacht op het dak en had hij lampjes in zijn deuren en hele harde muziek. Het was zeg maar een bijzondere ervaring. Het was daarnaast namelijk ook nogal druk op de weg en zijn rijstijl paste zeg maar wel bij zijn tuk tuk. Toen we aankwamen bij de plek waar ze getatoeeerd zou worden keken we elkaar ook even aan. Het was gewoon een ruimte boven een winkel en zag er niet echt proffessioneel uit. Nou zal je misschien denken "dat is toch logisch in Azië?" maar ik heb ook een plek in Nepal gezien en dat zag er toch echt heel wat beter uit. Maargoed ze hadden wel gewoon schone, nieuwe naalden en ze wist van anderen het een goed plek was, omdat andere vrijwilligers er al eerder waren geweest. Ondanks dat we hard hebben moeten lachen was ik toch ook wel heel blij toen ik weer veilig terug was bij het vrijwilligershuis haha.

Mirissa
Het weekend voordat ik naar Ambalangoda ging ben ik samen met een ander Duits meisje naar Mirissa gegaan met de trein. De heenreis liep echter wel wat stroef haha. We werden opgehaald met een tuk tuk. Deze bracht ons naar het station. De chauffeur was echter niet de allerbeste in zijn vak denk ik. Vanuit het huis moet je altijd een kleine heuvel op. Onze chauffeur gaf niet genoeg gas, dus reden we achteruit terug de berg af. Hij deed ook niet echt moeite om te voorkomen dat we vol achteruit tegen het hek aanreden. Vervolgens moesten ik en Helen de tuk tuk naar boven duwen, waarna onze reis weer kon worden vervolgd. Ik was blij toen we bij het station waren, want onze chauffeur reed best hard en gewoon costant midden op de weg.

Toen we aankwamen op het station van Maradana namen we een tuk tuk naar ons hotel in Mirissa. Het afdingen bij de tuk tuk ging erg makkelijk, iets te makkelijk misschien. We boden de helft van wat de chauffeur vroeg en hij ging hiermee akkoord. Toen we aankwamen bij het hotel ging de chauffeur moeilijk doen en vroeg om meer geld. Hij zei dat we 650 hadden afgesproken, maar wij wisten heel erg zeker dat dit 350 was. De eigenaar van het hotel kwam zich er ook nog even mee bemoeien en zei dat 650 echt een goede prijs is en dat ze daar niet deden aan touristenprijzen. We geloofden er niks van, maar vonden het zelf ook wel vreemd dat hij zo snel akkoord ging met onze prijs. We hebben hem uiteindelijk 500 gegeven. Ze bleven allebei maar herhalen dat het te weinig was, maar we zijn maar gewoon weggelopen. Tegen de eigenaar zeiden we ook dat die chauffeur dan maar niet had moeten zeggen dat het goed was. Hij zei dat hij er niet bij was geweest, maar dat het echt te weinig was. Ik vond het echt een irritante situatie en voelde me een botte tourist. Je weet namelijk nooit zeker of ze wel of niet de waarheid spreken. Het gaat me trouwens ook niet om het geld, want zoveel is het niet. Het gaat erom dat ze altijd maar denken dat ze meer geld kunnen aftroggelen van touristen en ik dit niet netjes vindt. Als hij meteen aan het begin 650 had gezegd was het heel anders geweest en waren we misschien zelfs wel akkoord gegaan met deze prijs. Maar goed naar deze irriante situatie zijn we lekker gaan genieten van het erg mooie strand.

Strandweek
Tempeltour
Vanuit Mirissa zijn we naar Ambalangoda vertrokken. Hier begon mijn strandweek. Helaas was ik de helft van mijn strandweek best wel ziek en heb ik van de eerste drie dagen niet echt genoten. Hoewel het wel erg mooi was. De eerste dag heb ik heel veel mooie tempels en beelden gezien. Omdat ik de enige was die de strandweek deed werd ik vergezeld door de tuk tuk chauffeur. Ik stelde hem wat vragen, omdat het anders nogal een ongemakkelijke stilte was. Zijn engels was echter niet zo heel goed dus de juiste antwoorden bij de juiste vragen kreeg ik niet, maar dat wat hij vertelde was wel interessant. haha.

riviertocht
Dinsdag had ik een riviertocht. Deze tocht was echt heel erg mooi langs allerlei kleine eilandjes. We maakte een stop bij cinnamon island. Hier lieten ze me zien hoe ze de kaneel die wij kennen maken. Zonder dat de kaneel gedroogd is ruik je deze ook al erg goed trouwens.

De volgende stop was bij de fish spa. De vissen die ze daar gebruiken zijn echter wel wat groter dan die ze in Nederland gebruiken volgens mij. Ook zaten er echt gigantisch veel vissen in die echt op je voeten kwamen afgestormd zodra je nog maar een teen in het water stopte. Ik heb dan ook een groot deel van de tijd met mijn voeten boven het water gehangen in plaats van erin. Je moest de vissen ook voor een deel weglokken van je voeten door ergens anders in het water eten te strooien. Lang duurt het echter niet voordat ze weer met zijn allen zijn aanbeland bij je voeten. Owja ik heb ook nog een kleine krokodil of alligator vastgehouden.

Galle en Hikkaduwa
Samen met Helen ben ik Naar Galle gegaan. Op de heenweg zijn we gestopt bij het Tsunami museum. Echt heel heftig om de verhalen van de mensen daar te lezen en de tekeningen van de kinderen te zien die vertellen wat er is gebeurd. Het maakte veel indruk op me.
Ook zijn we gestopt bij het zeiden museum. Ze legden ons hier uit hoe zeiden wordt gemaakt. Na deze uitleg begreep ik wel heel goed waarom puur zeiden zo duur is. Het duurt echt heel lang voordat de rupsen genoeg draad hebben gesponnen om er zeiden van te kunnen maken.
Galle zelf vonden we eigenlijk zo heel erg interessant. Het is wel mooi om te zien, maar dat is het dan ook. Na een uur hadden we het dan ook echt wel gezien en hebben we een bus naar Unawatuna genomen. Unawatuna is een heel touristisch plaatsje met veel winkeltjes en een mooi strand. Die middag hebben we dus ook niet veel meer gedaan dan gewinkeld en op een mooi strand gelegen.

Schildpaddenproject, watervallen, BBQ
woensdag was ik te ziek geweest om iets te doen. Maar nadat ik naar de dokter ben geweest die metvol heeft gestopt met pillen en Lars naar de apotheek in Nederland had gebeld welke van de vijf pillen oke waren om in te nemen, voelde ik me donderdag weer een stuk beter. Vandaar dat ik vrijdag alsnog de schildpadden kon helpen voeren op het schildpadden project. Dit was erg leuk om te doen. Sommige zijn gehandicapt dus die moet je even meehelpen. Dinsdagavond heb ik trouwens ook geholpen met het loslaten van de babyschildpadjes. Echt super schattig. Helaas nam de zee mijn teiltje met schildpadjes mee en kon ik geen foto meer maken terwijl ik er een in mijn hand had, maar ze waren echt heel lief.

In de middag zijn we naar de watervallen gegaan. De manager had vertelt dat we hier konden zwemmen en thee drinken als we wilden. Toen we hier echt echter aankwamen bleek dat we een hele tocht gingen lopen. Dit had hij ons niet vertelt haha. Dus wij met onze jurkjes, niet heel erg handig, over de rotsten geklommen en gevallen. Het was wel echt heel erg mooi daar. Onze gids wilde ook graag foto's maken voor ons, maar dit was niet echt zijn sterkste kant haha. Ik heb nog nooit iemand zo hard zien drukken op een knopje van een I- phone om een foto te maken. De foto's die hij maakte waren dan ook bijna allemaal bewogen. We hebben daarom ook maar even foto's van elkaar gemaakt, zodat we ook nog een paar goede foto's hadden.
Het was die dag erg regenachtig dus zwemmen zat er niet in, maar het was wel een hele mooie tocht.

's Avonds waren we door de coördinator van het schildpaddenproject uitgenodigd voor een strandbarbecue. We kregen hier kipvis. Zo noemen ze het daar tenminste, omdat de vis lijkt op de strucutuur van kippenvlees. Het duurde even voordat er vuur was, maar toen de vis eenmaal klaar was, was het erg lekker.
Later op de avond gingen de coördinator en zijn vrienden met vuurpijlen gooien. Alvast voor het chinese nieuwjaar. Dit vond ik wat minder, dus ben ik samen met een ander meisje even gevlucht naar een cafeetje om iets te drinken. Toen we terugkwamen waren ze nog steeds bezig. Gelukkig vond de rest het toch ook niet erg fijn en zijn we maar met zijn alleen naar het cafeetje in de buurt vertrokken haha.

Hikkaduwa
Zaterdag ben ik samen met twee andere meisjes naar Hikkaduwa gegaan. Hier ligt een heel erg mooi strand en heb je hele grote schildpadden. Helaas was de zee die dag iets ruwer dan normaal. Normaal gesproken komen de schilpadden namelijk echt op het strand vertelde Helen. Zij was daar namelijk al een keer eerder geweest. Die dag was dit echter niet het geval, maar we hadden geluk en hebben in ieder geval een hele grote schildpad van heel dichtbij gezien. Erg bijzonder.

Olifantenweeshuis, Sigiriya en Ella

Hallo allemaal,

Inmiddels zit ik alweer drie weken in Sri Lanka en ga ik bijna aan mijn laatste week beginnen van mijn reis. Ik weet nog niet wat ik dit weekend ga doen, maar ik zal jullie iets vertellen over mijn afgelopen twee weekenden.

Olifantenweeshuis

In het eerste weekend ben ik naar een olifantenweeshuis geweest in de buurt van Kandy. Ik voelde me in het begin eigenlijk vooral een slechte toerist. Ik had me beter moeten inlezen voordat ik hierheen ging. Ook de andere twee meiden met wie ik was voelde zich een beetje schuldig. Wij hadden verwacht dat ze vrij rondliepen en goed zouden worden verzorgd. Misschien was dit ook wel een beetje een Naïevegedachte. Toen we hier aankwamen bleek het meer een soort van dierentuin te zijn. Sommige olifanten zaten vastgeketend en je kon hen dan eten geven. Ook liepen er mensen met haken rond die de olifanten in bedwang hielden indien dit nodig was. Ik heb ze deze trouwens niet echt zien gebruiken. Alleen bij een olifant toen de olifanten gingen baden. Deze werd geprikt met een mes. Ik vond het verschrikkelijk om dit te zien. Gelukkig waren er ook nog olifanten die vrij konden lopen en ook bij het baden liepen ze vrij rond. Dit was fijn om te zien. Ik heb ook nog een olifant "geaait" en eten gegeven. Ik wist alleen niet zo heel goed of ik het nou leuk moest vinden of niet, omdat de olifant die ik heb aangeraakt wel vrij rondliep maar toen ik hem wilde aanraken gingen ze er wel met de haak in de buurt staan. Ook tijdens het eten geven deden ze dit. Op zich ook wel nodig natuurlijk, want als hij ineens boos wordt, heb je wel een probleem.. Het was bijzonder om de olifanten van zo dichtbij te zien, maar ik zou niet snel nog een keer naar zo'n toeristisch park gaan, want eigenlijk vind ik niet dat ik dit moet aanmoedigen. Het is trouwens ook weer niet helemaal slecht. De olifanten zijn hierheen gebracht in de tijd van de oorlog. Er waren toen veel bombardementen in de jungle. Ze werden naar dit park gebracht om te verzorgen en in veiligheid te brengen. Ze konden ze daarna natuurlijk niet terugbrengen naar de jungle en ook de babyolifantjes kunnen ze niet ineens terug gaan plaatsten. Daarom bestaat dit park waarschijnlijk nog en om het veilig te houden moeten ze de olifanten waarschijnlijk eerst temmen voor ze vrij kunnen rondlopen. En ze hebben waarschijnlijk geld nodig om ze goed te kunnen blijven verzorgen, vandaar dat ze de toeristen ook nodig zullen hebben. Als je het zo bekijkt is het ook weer niet helemaal slecht, maar misschien is dit ook wel gewoon een verhaal dat ik graag wil geloven om me beter te voelen ;) Ook hebben ze waarschijnlijk messen en scherpe dingen nodig om de olifanten te temmen, omdat ze het anders niet voelen door die dikke huid.. maar toch weet ik niet of ik me er echt volkomen fijn bij voel dat ik dit park heb bezocht. Ik heb er nogal een dubbel gevoel bij.

Sigiriya

De dag na het olifantenweeshuis ben ik naar Sigiriya en Polonnaruwa geweest. We vertrokken al vroeg. Rond 05.00 in de ochtend. Dit was ook wel nodig want je wilt de Sigiriya Rock echt niet in de middag beklimmen met dat warme weer ;) Veel toeristen dachten daar anders over en het was dus lekker rustig toen wij begonnen met klimmen. Het uitzicht op de top van de rots is echt heel erg mooi met al z'n tuinen en de omgeving. De terugweg was wel wat warmer, want we hebben hier geloof ik zeker een half uur of langer foto's staan maken met z'n allen haha. Hierna zijn we nog naar het museum gegaan, maar het was hier inmiddels al erg druk en dus ook warm, dus hier zijn we niet echt lang binnen geweest. Veel langer konden we trouwens ook niet binnen blijven want onze chauffeur had onze kaartjes om verder te kunnen gaan in het museum. Hij wilde bij de ingang zo aardig zijn om al onze kaartjes te verzamelen en ze in een keer te geven zodat we sneller binnen waren, was niet echt nodig, want zo druk was het ook weer niet, maar goed. Ik geloof dat hij gewoon niet wilde dat we zo lang binnen zouden blijven haha.

Polonnaruwa

Na Sigiriya ben ik samen met nog een paar anderen naar Polonnaruwa gegaan. De anderen gingen teurg naar het huis want die moesten eind van de middag vertrekken naar hun nieuwe project. We hebben hier fietsen gehuurd en door het oude stadje gereden. Dit is de oudste stad van Sri Lanka met erg veel oude gebouwen en vooral veel oude tempels. bij deze tempels moet je dus je schoenen uit doen en aangezien het bloed warm was (32 graden of warmer misschien wel) en de zon fel scheen en er bijna geen schaduw was, was dit niet erg fijn.. en dus hebben we ongeveer onze voeten verbrand. Nou als dit geen anticlimax is van mijn clifhanger weet ik het ook niet meer.. jullie hadden vast allemaal iets veel spannenders verwacht. Maar helaas veel interessanter dan dit kan ik het niet maken;) Het is trouwens wel echt heel erg leuk en mooi om hier doorheen te fietsen! Moet je zeker niet overslaan wanneer je in Sri Lanka komt! Het is alleen wel beter om dit in de ochtend te doen in plaats van in de middag, want het was echt verschrikkelijk warm haha en wij hebben ook lang niet alles gezien.

Ruilhandel in de trein naar Ella, Ravana waterval, grot en little Adam's Peak

Treinreis

De treinreis van Kandy naar Ella was echt bijzonder mooi! Wij zaten in de eerste klas, maar dat was zeker niet nodig. De tweede en derde klas zijn ook echt prima om te zitten, misschien zelfs wel beter, want hier kan het raam open en kan je dus mooie foto's maken vanuit je stoel. Wij moesten nu elke keer naar deze klas lopen om mooie foto's te kunen maken.

De mensen die bij ons in de trein zaten waren ook nogal bijzonder zeg maar haha. Ik zat gewoon rustig op mijn stoeltje te genieten van het mooie uitzicht. opeens komen er een paar mannen aan die mijn stoel omdraaien. Ineens zat ik dus een soort van gedwongen tegenover hen haha. Het raam waar ik nu doorheen kon kijken was echter wel een stuk groter dus dat was wel beter en in het begin waren deze mannen ook wel gezellig en vriendelijk. Sarah kwam na een tijdje bij mij zitten want niemand bleef op zijn of haar plek zitten en iedereen ruilde constant van plek. het was een soort stoelendans waar heel de coupéaan mee deed. Na een tijdje kregen we erg veel eten aangeboden van deSinhalese mannen. Was erg lekker trouwens! kikkererwten met cocos. Deze mannen maakte echter de grote fout om dit ook aan een van de chinese vrouwen aan te bieden die indezelfde coupézaten als ons. Vervolgens ontstond er een grote ruilhandel van eten en een fotoshoot van chinese vrouwen bij de sinhalese mannen op schoot. Een van deze mannen gaat sowieso nog gigantische problemen krijgen thuis want hij was getrouwd.. en dan kan dit dus echt niet.. zeker niet in de Sinhalese cultuur. Maar goed. Deze chinese vrouwen trokken zich dus echt nergens iets van aan en hebben zeker een kwartier foto's lopen maken van iedereen, ook van ons. Echt onbeschaamd stopten ze een gigantische lens bijna in ons gezicht en lieten ons daarna hun geweldige mooie foto's van ons nogal grote gezicht in vergelijking met de rest op de foto zien. Ik heb me echt dood gelachen. Ook ik besloot om uiteindelijk mee te doen aan de ruilhandel van het eten en heb ook mijn eten maar gedeeld met de Sri Lankese mannen. Van wie ik daarna weer de chinese broodjes kreeg. Er waren teveel chinezen en omdat ik niet wilde dat deze bijzondere situatie nog verder uit de hand zou lopen heb ik het maar bij het uitdelen aan de Sinhalese mannen gelaten.

Toen het wat rustiger werd in de trein besloten ik en Sarah om toch maar ergens anders te gaan zitten, want onze vriendelijke Sinhalese vrienden begonnen een beetje te vriendelijk worden. Het viel op dat moment nog mee, maar we wilde liever niet tot het punt komen dat het irritant zou gaan worden. na een paar uur waren deze mannen ook dronken en bleek dat we een goede keus hadden gemaakt om ergens anders te gaan zitten. Ze bleven ons roepen dat we bij hen moesten komen zitten, maar dit hebben we maar genegeerd.

Grot en Ravana Waterval

De dag na de treinrit zijn we nadat we met z'n allen hebben ontbeten te voet vertrokken naar een grot. Sommige namen een scooter, maar aangezien het verkeer hier niet echt heel veilig is, vond ik het toch fijner om te lopen. De grot zelf was niet echt bijzonder, maar het uitzicht vanaf het punt waar de grot was, was wel heel mooi. Vanuit de grot zijn we met de tuctuc naar de Ravana waterval gereden. Het regende toen we hier aankwamen. Het plan om hier te gaan zwemmen ging dus niet door helaas. We hebben snel een paar foto's genomen en zijn weer terug gereden naar het centrum van Ella om te lunchen. De rest van de middag hebben we niet zoveel gedaan. Ik heb alleen iets gedronken in een restaurantje samen met een paar anderen. Het weer was namelijk nogal slecht.

Little Adam's Peak

De laatse ochtend ben ik samen met Sarah rond 06.00 vertrokken naar Little Adam's Peak. We wilden eerst om 05.00 vertrekken, maar omdat we maar met z'n tweeënwaren, leek het ons toch veiliger om na zonsopgang te vertrekken wanneer er iets meer toeristen te zien zijn. We hebben er ook geen spijt van gehad dat we iets later vertrokken, want onderweg naar de top konden we nog steeds de zon op zien komen en toen we op de top aankwamen bleek ook dat we de zonsopgang niet echt hadden kunnen zien, want hier ligt een berg voor.. haha. Het uitzicht vanaf Little Adam's peak was echt geweldig mooi! Een paar anderen deden Ella's Rock, wat iets hoger ligt, maar wij hadden uitzicht op deze rots en het was ook heel mooi om deze in het ochtendzonlicht te zien. Daarnaast is Adam's peak ook een heel stuk makkelijk om te beklimmen wat op zich fijner is, aangezien ik nogal snel last krijg van mijn knie.

Project

Ik heb in mijn vorige verhaal geschreven dat ik deze week verschillende projecten uit zou proberen, maar doordat er iets is voorgevallen binnen het huis, is de Coördinator erg druk met het regelen van andere dingen. Ik heb dus besloten om ook deze week te werken in het huis voor mensen met een verstandelijke beperking, waar ik ook deze week weer erg van heb genoten.

Sri Lanka!!

Daar ben ik weer! en nu in Sri Lanka. Het land van de glimlachende mensen, drukke wegen en verbrande voeten. Dat laatste leg ik later nog wel uit ;)

vliegveld

Ik had een tussenstop van 8 uur op Mumbai, erg lang dus. Gelukkig kwam ik al bijna meteen in het begin een vrouw tegen die uit Sri Lanka afkomstig was. Ze kwam hier alleen bijna nooit meer, nadat ze haar zoon en man verloren had bij een auto ongeluk. Haar verhaal over haar familie en over hoe ze zich nu voelde was best wel heftig. We hebben bijna de hele tussenstop zitten kletsen en zijn daarna samen naar de gate gegaan. Ze heeft metveel vertelt over Sri Lanka en ook over dat mensen uit India zich altijd overal meteen thuisvvoelen haha. Er was een groep met mannen uit (dacht ze) India en zij gingen met z'n allen rondom een europese jongen zitten die en boek zat te lezen. Deze mannen trokken zich hier niets van aan en begonnen gezellig te kletsen en er kwamen er steeds meer. De jongen voelde zich zichtbaar ongemakkelijk, wat grappig was om te zien. Vooral de vrouw die ik net had leren kennen vond het erg grappig. Het vliegveld in Mumbai is trouwens erg mooi. Er was zelfs een soort van museum in de gate waar wij zaten.

vriendelijke mensen

In Sri Lanka glimlacht echt iedereen naar je. De mensen zijn hier echt heel vriendelijk. Zelfs de mensen die je iets willen verkopen op straat, maar er achter komen dat dit niet gaat lukken blijven vriendelijk. Nouja soms lijkt het alsof ze vriendelijk zijn. Zo probeerden ze op de markt onze groep uit elkaar te halen, wat ook was gelukt, om ervoor te zorgen dat we elkaar kwijt zouden raken. ZIj zouden dan natuurlijk zo vriendelijk zijn om ons te helpen en daarna geld vragen. We hadden helaas voor hen meteen door dat ze ons geld zouden vragen wanneer we hun hulp zouden accepteren en hebben dus zelf gezocht. en elkaar weer gevonden. Ondanks dat iedereen zo vriendelijk is, hebben we een zelfverdedigingstraining gehad in onze introductieweek. Een aantal jaren geleden is namelijk een vrouw verkracht door een Risjka chauffeur en ook zijn er een aantal mensen beroofd vertelden ze ons in het begin. We weten nu inmiddels erg goed hoe we ons moeten verdedigen, zelfs wanneer iemand ons met een mes aanvalt. Dus pas maar op! We moeten alleen nog wel wat oefenen geloof ik, want dat hebben we niet gedaan in de training.. Sinds deze training voel ik me echter iets minder veilig dan daarvoor. Want hoewel ik het gevoel heb veilig te zijn, weet ik dat dit misschien niet helemaal terecht is, naar aanleiding van de verhalen die ik heb gehoord. Maarja gelukkig hoef ik niet alleen te zijn hier, want ik zit in een huis met 40 andere vrijwilligers, dus er is altijd wel iemand met wie ik mee kan reizen.

Vrijwilligerswerk

Ik ben hier nu twee weken en heb net mijn eerste week vrijwilligerswerk erop zitten. Ik heb deze week gewerkt met vrouwen en kinderen met een beperking in een woonvooziening. Hier wonen ongeveer 116 mensen. Erg veel dus en ze kunnen onze hulp dus ook erg goed gebruiken. Het huis wordt gerund door nonnen. Ook komen er dagelijks veel lokale mensen werken. Elke ochtend starten we met een gebed en maken ze ons er vooral van bewust dat we mensen altijd moeten vergeven, willen we zelf een fijn leven hebben en andere mensen helpen., daarnaast luisteren we geloof ik een kwartier naar muziek en moeten we onze ogen sluiten en eigenlijk bidden, maar dat doe ik dus niet echt, omdat ik niet geloof. Toch is het wel fijn om zo de ochtend te beginnen. Ik wordt er erg ontspannen van,.Soms val ik dan ook bijna in slaap. Veel clienten zijn erg knuffelig. Ze houden het liefst de hele dag je hand vast en sleuren je overal mee naartoe. Meteen wanneer we het plein van het huis opkomen worden we een soort van aangevallen door knuffelige vrouwen. Erg lief! Wat ook leuk is om te zien is dat sommige vrouwen met een beperking ook helpen om de rolstoelers te verschonen of eten te geven. Sommige van hen hebben echt taken en werken ook een soort van in het tehuis. Omdat Ik thuis ook werk in deze sector vroegen ze aan mij of ik een van de baby's en vrouwen kon observeren en een observatieformulier kon invullen. Dit was echter nog best lastig omdat ik ze geen van beide ken, maar wel erg leuk om iets extra's te kunnen doen.

Gisterenavond gaf de coordinator van hier aan dat het goed is om ook op anderen projecten te kijken dan alleen het gehandicaptenproject, omdat ik dan een beter beeld krijg van de zorg in Sri Lanka. Hij stelde voor dat ik een lijst zou maken met projecten waar ik zou willen werken, ook projecten die niet op de lijst staan en dan zou hij proberen te regelen dat ik mee kan lopen. Volgende week ga ik dus elke dag op een ander project werken. Ik ga bijvoorbeeld op een school kijken voor mensen met een beperking en ik zou bijvoorbeeld mee kunnen lopen met een maatschappelijk werker. Ik ben erg benieuwd hoe volgende week gaat zijn. Erg interessant!

Omdat ik vandaag (donderdag) vrij ben van het project, heb ik geholpen op het baby project. Ook dit was erg leuk om te doen! Hier heb ik vooral met de baby's en peuters gespeeld en geholpen met het geven van melk.

Introductiweek

fabrieken en kruidentuin

In de introductieweek heb ik bijna alles gezien wat er in Kandy te zien valt denk ik. We zijn naar een kruidenplantage geweest. Hier hebben ze ons vertelt over de functies van sommige kruiden. Het was erg interessant en vooral ook handig om hier iets over te leren. Ik heb hier ook een korte rug en arm massage gehad. van die arm massage weet ik niet zo goed wat ik moet vinden, maar de rug massage was erg lekker. We hebben ook verschillende kruiden kunnen uitproberen. uiteindelijk was het er echter vooral op gericht dat wij de verschillende middeltjes zouden kopen, wat de meeste mensen natuurlijk niet hebben gedaan, want het was erg duur. Bij een van de jongens hadden ze trouwens de werking van de ontharingsmiddel laten zien. Hij was hier niet erg blij mee denk ik, want nu zit er een kale plek op zijn been haha. De man vertelde vervolgens dat het drie maanden duurt voordat het terug is. Dit vond hij nog iets minder leuk ;) gelukkig voor hem was het de volgende dag al aan het teruggroeien. Dat spul werkte dus niet echt. Ook zijn we in deze week naar een edelsteenmuseum/ winkel, Batik fabriek, thee fabriek en houtfabriek geweest. Over het algemeen wilde de mensen hier ons vooral iets aansmeren, maar de hout en thee fabriek waren ook wel interessant om te zien. In de houtfabriek lieten ze ons zien hoe ze van een soort houtschaafsel verschillende soorten verf maakte. Bij de thee fabriek lagen er ook een soort van snoepjes bij de thee. Ik en een ander meisje dachten echter dat het een soort suikerklontjes waren, dus wij hadden ze in de thee gegooid, niet echt de bedoeling...

Grote Boeddha, temple of thooth, Hindu temple

In het begin van de week hebben we een heel groot wit budha beeld bezocht. Wanneer je zijn arm beklimt heb je een heel mooi uitzicht over Kandy, wat we dus gedaan hebben. Ook hebben we hier een wit bandkje gekregen van touw wat ons geluk gaat brengen. Dezelfde dag zijn we ook naar een Hindu temple gegaan. Ik heb er hier al erg veel van gezien in Nepal, maar dit was denk ik toch wel de mooiste. Echt het hele gebouw was gekleurd en stond vol met beelden. Ook waren er erg veel rituele te zien. Hier zijn we ook gezegend, dus als ik nu geen geluk heb weet ik het ook niet meer ;)

Een andere dag zijn we naar de Temple of Tooth geweest. Hier hebben we bloemen geofferd samen met een hele hoop andere mensen. Helaas hebben we de gouden bol waar de tand in zou moeten zitten niet gezien, maar het was nog steeds erg mooi en interessant. Niemand weet trouwens ook of de tand hier daadwerkelijk in zit.

massage

Aan het einde van de week kregen we een massage. Je kon kiezen uit hoofd, voet en rug massage. Omdat ik na de massage nog even in Kandy wilde blijven om kleren te laten bijmaken (Ik had namelijk bijna geen kleren meer over) heb ik maar niet gekozen voor een hoofdmassage. Je hele hoofd en haar wordt dan namelijk onder de olie gesmeerd en het is erg warm hier, dus na afloop niet erg fijn... Ik heb dus maar gekozen voor een rug massage. Erg lekker :)

Vrijwilligersproject en Holy in Chitwan!

Project.

Ik heb de laatste drie weken gewerkt in een huis voor weeskindjes met een beperking. Het was een bijzondere ervaring. Niet altijd een even leuke ervaring, maar wel zeker te weten bijzonder. De verhalen van sommige kinderen zijn best heftig. Een van hen is bijvoorbeeld als 1 jarige gevonden naast een ziekenhuis. Bijna alle kinderen zijn door hun familie achtergelaten op straat toen ze nog erg jong waren. Je ziet dit ook erg goed terug in hun gedrag. Hun ontwikkelingsleeftijd is meestal echt veel lager dan hun eigenlijke leeftijd. Ook zien ze er veel jonger uit dan ze eigenlijk zijn. Niet alle kinderen zijn weeskinderen. Er zijn ook twee kinderen waarvan de familie heeft aangegeven niet voor ze te kunnen zorgen. Zij hebben gevraagd aan de organisatie of ze de zorg over kunnen nemen.

De reden waarom veel mensen hun kind achter laten op straat wanneer het een beperking heeft is omdat ze ervan uitgaan dat het de schuld is van het kind dat het beperkt is. Het is zijn of haar eigen schuld omdat hij of zij in zijn vorige leven iets fouts heeft gedaan. Zij schamen zich voor het kind. De moeder en het kind worden verbannen uit de familie en de moeder moet in haar eentje de zorg dragen voor het kind. Ook wordt er soms gezegd dat het de schuld is van de moeder. Haar lichaam is niet goed genoeg. Ook dit is een reden om hen te verbannen. De moeder kan niet alleen voor haar kind zorgen en laat het om die reden soms achter op straat. Het is de plicht van de vrouw om een kind te geven aan haar man. Wanneer haar dit niet lukt of het kind beperkt is, wordt er gezegd dat zij niet goed is voor haar man. Een andere reden is dat de familie te arm is om zorg te dragen voor het kind met een beperking. Zij moeten hun hele leven betalen voor het kind en kunnen dit niet opbrengen. Het kind kan namelijk niet voor zichzelf zorgen wanneer het ouder is. Ook dit is vaak een reden om het kind achter te laten. Gelukkig wordt het idee dat het de schuld is van het kind of de moeder dat het kind beperkt is steeds minder.

Ik had veel activiteiten met de kinderen willen doen en ze dingen willen leren, maar dit was helaas niet echt mogelijk, aangezien ze echt allemaal constant je aandacht vragen op vaak een negatieve manier. Ik en de vrouw die daar vast werkt waren meestal de enige mensen en zij moest ook koken, de was doen en schoonmaken, dus was ik vaak alleen met de kinderen. Veel kinderen stoppen alles in hun mond en met alles bedoel ik ook echt alles. Sommige zouden bijna nog een eigen poep opeten. Aangezien ik ze dus constant allemaal in de gaten moest houden, was het bijna onmogelijk om echt een activiteit te doen. Ik heb dan vaak ook vooral met hen gekleurd, muziek geluisterd of met een bal gespeeld. In zoverre dat dit laatste ging want veel van hen zijn ook lichamelijk beperkt. Sommige heb ik gelukkig wel kunnen helpen met hun huiswerk. Daarnaast moest ik ze ook regelmatig op het toilet zetten en af en toe verschonen, waardoor er ook vaak niet echt de tijd was om een echt goed georganiseerde activiteit te doen. Ze hebben daarnaast maar twee rolstoelen dus we konden ze ook niet echt ergens mee naartoe nemen buiten het huis. Ik besloot aan het einde om een radio voor ze te kopen, want ze luisterden muziek vanaf telefoons, wat op zich wel werkte, maar niet echt geweldig was natuurlijk. de dag dat ik de radio bracht hebben ze veel gedanst. Je zag sommige kinderen echt helemaal opleven. Erg fijn om te zien! Ook heb ik met veel hulp van Lars een website gemaakt voor de organisatie. Ik hoop dat ze hierdoor wat meer geld, eten, speelgoed of kleren krijgen, want dit hebben ze echt nodig. Daarnaast heb ik voorgesteld om Nepalese vrijwilligers te gaan zoeken, zodat er wat meer met de kinderen kan worden gedaan. Dit vonden ze een goed idee gelukkig. Ze zagen zelf ook in dat er eigenlijk te weinig persooneel is, maar ze hebben geen geld om er iemand bij aan te nemen. Ik gaf aan dat oudere mensen misschien wel bereid zijn om dit te doen. Ze zouden op zoek gaan hierna. Ik heb echt veel respect voor de vrouw die daar werkt/ woont. Ze heeft zelf ook vier kinderen en is de hele dag met alle 14 kinderen in het huis. Ik zou denk ik echt gek worden. Hoe lief ze ook kunnen zijn.

Chitwan

Mijn gastfamilie vroeg mij of ik met ze mee wilde gaan naar Chitwan. Hun geboorteplaats. Ik zou hier dan met hen Holi vieren. Eerst twijfelde ik een beetje, want ik wilde Holi eigenlijk ook wel graag vieren met de andere vrijwilligers in Kathmandu. Het leek me echter ook wel heel bijzonder om Chitwan te zien met hen, omdat het hun geboorteplaats is en ik Chitwan anders ook niet zou zien. Ik besloot dus om met hen mee te gaan naar Chitwan. We vertrokken woensdag en kwamen zaterdag pas weer terug. Ik heb hier zeker geen spijt van gehad.

Ik verbleef bij de familie van mijn gastgezin. We verbleven op het platteland in een heel klein dorpje. Het was erg bijzonder en erg mooi. De mensen waren allemaal ook heel vriendelijk, omdat er verder geen enkele tourist is daar. Dus ze waren allemaal erg nieuwsgierig. De eerste dag heb ik meteen een koe leren melken. Ik was hier niet bepaald goed in. Er kwam maar een heel klein beetje melk uit en na een paar keer proberen moest ik ook stoppen want de koe raakte een beetje van streek...

Holi

De tweede dag was het Holifestival in Nepal. Toen ik naar buiten ging om mee te doen werd ik meteen helemaal bekogeld met de verf door de kinderen daar. De buurvrouw vond dit erg leuk om te zien. Toen ik haar echter ook met verf wilde ondersmeren vond ze het wat minder leuk. Dat heb ik dus ook maar niet gedaan, want ze was al wat ouder haha. Ze zijn hier niet echt heel erg zachtzinnig met het smeren van verf in je gezicht. Het eindigde dan ook regelmatig in mijn mond. 's middags was er ook muziek in een van de kleine hut achtige dingentjes. Iedereen was hier aan het dansen en verf aan het smeren. Het was er erg gezellig. Ze wilde echter de hele tijd dat ik in mijn eentje in het midden danste. Dit was wat minder haha. Gelukkig kwamen sommige mensen mij regelmatig redden door mee te dansen.

De kinderen van de familie hebben mij later in de middag ook de tempels laten zien en de rest van de omgeving. Dit was erg leuk! We kwamen een groep jongeren tegen en een van hen vroeg mij mee om iets te drinken, dus dit hebben we gedaan. Ik heb daar even gekletst en toen zijn we weer verder gegaan. We kwamen langs een winkel en hier boden ze me chocola aan. Ook hier heb ik even gekletst. Echt overal waar ik kwam met mijn gastgezin boden ze me eten aan. Aangezien het niet erg beleefd is om af te slaan en eigenlijk ook te lekker is daarvoor, heb ik die dag erg veel gegeten en gedronken haha.

Ik denk dat deze dag wel de meest bijzondere dag was van mijn reis tot nu toe.

Rivier en Chitwan park.

De laatste dag voordat we vertrokken zijn we naar een rivier gegaan om te zwemmen. Aangezien ik geen bikini bij had en het eigenlijk ook niet echt gepast zou zijn om daar in bikini te zwemmen, heb ik maar met mijn kleren aan gezwommen. Het was hier erg mooi. Het water was erg helder en ook hier waren dus alleen maar locals. Mijn gastouders vertelden mij dat toen ze jong waren hier heel vaak heen gingen om te zwemmen. Vandaag was het eigenlijk de officiele holi dag in Chitwan, maar ik vond een dag wel genoeg, hoe leuk het ook was. Veel mensen kwamen dus naar de rivier om de kleuren van zich af te wassen.

In de avond zijn we naar Chitwan park gegaan voor de zonsondergang. Ik had erg veel geluk want ik zag daar een neushoorn meteen toen we daar aankwamen. Sommige mensen lopen de hele dag in het park zonder ook maar iets te zien. We hebben de zonsondergang gezien en de neushoorn en zijn weer terug gegaan. Op de terugweg kwamen we langs een holifeest voor locals. Ik wilde mee dansen, maar mijn gastvader vertelde dat dit niet echt een slim idee was. Later zag ik ook dat het alleen maar jongens waren, dus begreep ik waarom het niet zo slim was. We hebben dus alleen maar even gekeken.

Patan

In het weekend ben ik in Patan geweest. Helaas was het de hele dag aan het regenen. Het was hierdoor niet echt heel leuk, maar Patan is erg mooi. We hebben hier heel lang in een restaurantje gezeten wat de "white house" heette. Wij dachten dus dat ze er ook europees eten hadden en dat het een goed restaurant zou zijn voor touristen. Dit bleek echter niet echt het geval te zijn haha. Het zag er erg lokaal uit. Wat betekent erg sober. Het was echter ook wel weer gezellig met de kussens op de grond. we besloten om hier toch maar te blijven, want het regende en we hadden geen zin om verder te kijken. Toen we na een hele tijd ons eten kregen, iedereen apart want ze hadden volgens mij een hele kleine keuken haha, bleek dat het erg pittig was. Niemand kon het eigenlijk eten haha. Met moeite heeft iedereen een deel van zijn eten op. Het was erg grappig.

Pokhara en introductieweek Nepal

Namaste! Ik ben alweer drie weken in Nepal en heb dus erg veel te vertellen over dit land. Ik ben dan ook blij dat ik hier eindelijk over kan schrijven!

het vliegtuig

Ik zal beginnen met mijn bijzondere vlucht naar dit mooie land. In het vliegtuig zaten namelijk bijna alleen maar Nepalese mannen. Dit was in het begin erg ongemakkelijk want echt iedereen staarde me aan omdat ik natuurlijk niet Nepalees ben en dus volgens mij een van de 10 vrouwen was in het hele vliegtuig. De man naast mij zag er nogal ziek uit dus na een tijdje vroeg ik maar of hij zich wel lekker voelde en misschien iets te eten wilde. Hij bleek een dokter te zijn en gaf aan gewoon moe te zijn haha. De rest van de vlucht was erg gezellig. We hebben veel over Nepal gepraat. Aan het einde van de vlucht zei hij voor de grap dat ik beter kon wachten totdat iedereen was uitgestapt omdat anders iedereen mij zou volgen. Het was hem dus ook opgevallen dat iedereen aan het staren was. Op het vliegtuig werd ik opgehaald door iemand van de organisatie. Ik was hier erg blij om want ik had in het begin toch niet echt een veilig gevoel toen ik aankwam in Nepal. De stad is namelijk erg chaotisch met het vele verkeer. De man van het vliegtuig die met ons mee liep gaf aan dat ik fooi moest geven aan de taxichauffeur. Travelactive had van tevoren gelukkig al aangegeven dat ik niemand geld hoefde te geven voor de taxi, dus dit heb ik ook niet gedaan. Achteraf hoorde ik dat sommige mensen 20 euro hebben betaald als fooi. Ik ben blij dat ik hier niet ben in getrapt.

pokhara

De avond dat ik aankwam was het vrijwilligersavond. Dit betekent dat de vrijwilligers koken. Ik heb die avond dus heerlijk westers en chinees gegeten. Het was erg lekker. Dezelfde avond werd aan mij gevraagd of ik naar Pokhara wilde gaan de volgende dag om 06.00 in de ochtend. Ik was erg moe dus twijfelde nogal, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Niet dat ik veel keus had haha. Voordat ik er goed over na had kunnen denken was Rajesh, de man bij wie ik in de weekenden in huis verblijf, al aan het regelen dat ik mee kon naar Pokhara en daar ook kon gaan paragliden. Ik wist eigenlijk niet zo goed of ik wel wilde Paragliden omdat ik niet zo goed wist of het veilig was, maar iedereen verzekerde me dat het veilig was, dus heb ik maar besloten om het gewoon te doen. En daar heb ik zeker geen spijt van. Ondanks dat het erg bewolkt was en de bergen dus niet kon zien, was het een bijzondere ervaring. Vlak van tevoren, in de bus, begon ik echter wel even te twijfelen of het wel een goed idee was, aangezien een van de mannen nogal veel aan het bidden was. Ik hoopte dat ik niet met hem hoefde te gliden. En jawel wat bleek, ik moest met hem gliden haha. Maar alles ging goed en toen we eenmaal in de lucht waren had ik dan ook geen angst meer.

De eerste dag gingen we naar een plein met allerlei tempels, ik ben de naam van deze plek helaas vergeten. Hier was er een gids die mij rond leidde. Ik wist dat ik hem moest betalen, maar had geen idee hoeveel. Aan het einde bleek dat het eigenlijk nog best wel duur was. Voor hier tenminste. Dat was dus ook meteen de laaste keer. Hij heeft me echter wel een ervaring gegeven om nooit te vergeten want hij liet me de offering van een kip zien. Niet echt de beste ervaring tot nu toe haha. Ik mocht ook een foto maken verteld hij, maar dat heb ik maar achterwege gelaten ;) We hebben ook nog veel andere tempels gezien, een grot en watervallen. De watervallen waren echter niet bepaald spectaculair.

Ook zijn we met z'n vieren uit eten geweest in Pokhara in een Nepalees restaurant. Hier hebben we erg hard moeten lachen, want ik dacht dat de boon die op mijn bord lag een normale boon was. DIt bleek echter een chilli boon te zijn. Ik heb dus de hele boon in een keer in mijn mond gestopt. Ik kan het je niet echt aanraden om dit te doen ;) Ik ben die avond half gestikt, want het slaat nogal op je adem haha. Maargoed die fout zal ik dus niet nog een keer maken. Geen chilli boon meer voor mij ;)

De busrit naar Pokhara was ook al best spannnend, want het was elke keer maar de vraag of je erin zou zitten wanneer je een pauze had om te eten. Een keer ging het dan ook bijna mis met de twee andere meisjes met wie ik was. Zij moesten rennen voor de bus haha!

introductieweek

In de introductieweek hebben we veel geleerd over Nepal. We hebben een aantal taallessen en cultuurlessen gehad. Het was fijn om hier wat meer over te leren na mijn week in Pokhara. Ik snapte namelijk nogal weinig van het geloof van de Nepalezen. Het heeft me ook na deze lessen even tijd gekost voordat ik het echt helemaal begreep. Er zijn namelijk veel rituelen en veel goden. Het is best wel ingewikkeld. Maar het is ook erg interessant. De Nepalezen denken veel meer na over alles in het leven. Ze hebben volgens mij voor bijna alles wat ze doen wel een reden. Het is erg leuk om hier meer over te weten te komen.

nieuwe naam

Ook heb ik in deze week een nieuwe naam gekregen. Mijn Nepalese naam is Laxmi. Dit is dezelfde naam als die van een god, die vooral gaat over rijkdom. In het begin was het erg vreemd dat mensen mij anders noemde, maar het begint te wennen. Tijdens het krijgen van onze nieuwe naam kregen we ook een tika om ons welkom te heten tot het Hindoeïsme en een witte sjaal om ons welkom te heten tot het boedhisme.

PashuPathinath

Deze week was het Shivaratri. Een festival waar mensen Shiva aanbidden. Wij gingen deze dag naarPashuPathinath. Een tempel waar mensen worden gecremeerd. Het was deze dag erg druk, omdat Shiva de god is die gaat over de dood. Er stond echt een rij van kilometers lang met mensen die wilden bidden en iets wilden offeren bij de tempel. Gelukkig hoefde wij niet in deze rij te staan en konden we gewoon doorlopen. Het was erg bijzonder om te zien. Deze dag is het gebruiken van wiet ook legaal, maar ik heb eigenlijk weinig mensen zien blowen. Best vreemd, want het schijnt wel veel te gebeuren. Heel veel mensen maakten ook foto's van de crematies. Ik heb dit ook gedaan., maar ik voel me nu eigenlijk toch best wel schuldig, want het hoort eigenlijk niet vind ik. Het is alleen een erg bijzondere plek om te zien. Ik vroeg ook aan de vrouw die ons begeleidde die dag of het voor hen niet heel vervlend is dat iedereen de creamtie kan zien van de persoon van wie je houdt. ZIj gaf aan dat de meeste Nepalezen zo opgaan in hun verdriet, dat ze al die mensen amper opmerken.

Assan

Ook hebben we deze week de stupa vanBoudhanathgezien. DIt is de grootste stupa van Nepal. En zijn we naar Assan geweest. Assan is een lokale markt in Nepal. Hier moesten we een aantal voorwerpen kopen. Het was erg lastig om alles te vinden, want mensen stuurden ons de hele tijd van de ene naar de andere kant van de markt. Uiteindelijk hebben we alles kunnen vinden. We hebben deze dag wel gemerkt dat ze touristen meer willen laten betalen dan locals. Gelukkig had de organisatie achter de dingen die we moesten kopen geschreven hoeveel het ongeveer kost. We wisten al wel dat wij vaak meer moeten betalen, maar bij sommige dingen wilden ze ons echt heel veel teveel laten betalen. Het is ook best lastig om te bepalen hoeveel iets werkelijk kost. Toen we al onze voorwerpen hadden gehaald kwamen we er wel achter hoe moeilijk dit is. We gingen namelijk ingredienten halen voor die avond, want het was weer vrijwilligersavond. Sommige vrijwilligers waren redelijk fel geweest in het afdingen en hadden veel minder betaald dan dat het normaal kost haha. Ik geloof echter dat wij voornamelijk teveel hebben betaald.

hiking

Vrijdag hebben we een hike gemaakt in de buurt van het vrijwilligershuis. Onderweg zijn we langs kleine dorpjes gekomen. Het was leuk om te doen, omdat het hier niet zo toeristisch was als in de rest van Kathamandu. Toen we aankwamen op de berg waren we erg blij, het was zwaarder dan we hadden verwacht. Toen we weer terugkwamen en zagen hoe klein de berg eigenlijk was, viel het helemaal tegen haha.

laatste week in Borneo, Bateh Puteh

Hallo Allmaal!

Hier ben ik weer. Het is erg leuk in Nepal, waardoor het voor mij erg moeilijk is om tijd vrij te maken om te schrijven, maar het is weer gelukt :)Dus ik zal jullie nu maar eens echt iets gaan vertellen over Bateh Puteh.

Dag 1 De busreis van Tinangol naar hier was erg lang, maar wel heel erg mooi. We reden een hele tijd een soort van rondjes om de Mount Kinabalu, wat een erg mooi uitzicht was. Toen we aankwamen in Bateh Puteh was het al redelijk laat. We hebben eerst een paar hapjes op die bestonden uit gedroogde noedels, wat erg lekker was. Daarna hebbben we de huizen verdeelt. Ik heb samen met Astrid gekozen voor het huis van wie we de naam van de bewoners het meest vriendelijk vonden klinken en dit was een goede beslissing, bleek achteraf. Het huis was erg mooi. Erg groot en kleurrijk. Ook was het een erg rustig huis, want er woonden niet zoveel mensen in de tijd dat wij er waren. Het huis was namelijk eigenlijk van de schoonmoeder van de onze gastmoeder, maar die was er niet en ook bijna niemand van haar zoons of dochter was thuis. Toen wij er waren hebben we eigenlijk vooral onze gastmoeder en haar zoontje gezien. In het begin was hij een beetje verlegen, maar daar kwam heel snel verandering in toen we met hem gingen voetballen haha. Vervolgens hebben we geloof ik bijna elke avond en ochtend met hem gevoetbald of iets anders met hem gespeeld, wat erg leuk was want hij was erg enthousiast en moest echt constant lachen.

De avond dat we aankwamen bij het gastgezin hebben we eigenlijk gegeten en zjin we daarna meteen naar bed gegaan. Niet erg gezellig, maar het was al laat en we moesten er de volgende dag weer vroeg uit, omdat we een bootsafari zouden gaan maken

dag 2 Debootsafari was echt heel erg mooi. We hebben helaas niet zo heel veel apen gezien die ochtend, maar de natuur is echt zo mooi hier, dus het was erg bijzonder. Na het ontbijt zijn we opnieuw met de boot vertrokken naar de jungle. We hebben hier toen een wandeling gemaakt. Helaas waren sommige mensen in onze groep heel erg luidruchtig, omdat ze bang waren voor de bloedzuigers dus hebben we niks gezien. Erg vervelend. Vooral toen onze gids vertelde dat we waarschijnlijk de orangoetangs hadden kunnen zien. We konden namelijk hun voetstappen zien. Waarschijnlijk zijn ze gevlucht door het gepraat en gegil van de anderen. Tijdens de lunch heb ik samen met Astrid en onze gids nog wel wat kleine aapjes gezien. We hebben toen een kleine wandling gemaakt rondom de lunchplek. Het is leuk om de apen te zien wanneer je in de boot zit, maar wanneer je ze ziet wanneer je loopt is het toch net iets bijzonderder.

Na de lunch hebben we gezocht naar plantjes en zaadjes in de jungle die we de volgende dag zouden gaan planten. De man die ons uitlegde welke zaadjes we moesten hebben en hoe we de plantjes moesten plukken was doofstom. Hij kan echter echt heel goed uitleggen door middel van gebaren en lichaamstaal wat we moesten doen. Hij heeft erg veel humor dus het was erg leuk om zijn uitleg te zien.

Er waren veel takken met doorns in de buurt van waar we de zaden moesten zoeken dus we zjin ook veel bezig geweest met losmaken van elkaar. Op de terugweg bleek dat sommige mensen ook erg geliefd waren bij de bloedzuigers. Dus je hoorde dan ook regelmatig geschreeuw van iemand. We hebben veel gelachen haha. Gelukkig had ik hier geen last van. Er zat er alleen een in mijn schoen, maar die heeft zich niet vastgebeten.

Vandaag was het ook de verjaardag van een van mijn groepsgenootjes. De mensen hadden op verzoek van ons een taart gehaald voor haar. Deze was echter erg zout en niet echt lekker haha, maarja het idee was leuk.

dag 3 vanochtend hebben we de zaadjes die we gisteren hebben gevonden in plastic zakjes met zand geplant. Mijn taak was om de zakjes te vullen. Dezelfde man als gisteren heeft ons weer door middel van het uitbeelden uitgelegd hoe we dit moesten doen. Ik denk dat hij soms dingen nog beter uit kan leggen dan de mensen die wel kunnen praten, want hij is erg duidelijk.

Na het planten zijn we weer terug gegaan naar ons gastgezin voor de lunch. Nadat onze gastmoeder ons de laatste tips had gegeven voor de jungle, zijn we vertrokken. Op de weg naar het kamp toe met de boot zagen we een krokodil. We konden erg dichtbij komen met de boot. Heel mooi! Op het kamp hebben ze ons uitgelged hoe we onze hangmat op moesten hangen. Vervolgens moesten we onze eigen hangmat ophangen in tweetallen. Dit viel nog niet echt mee, aangezien er soms niet genoeg plekken waren om alles aan te bevestigen. Uiteindelijk heeft volgens mij ook niemand echt zelf zijn of haar hangmat opgehangen. Nadat iedereen die van hem of haar namelijk zo goed mogelijk had opgehangen, hebben onze begeleiders ze weer ongeveer opnieuw opgehangen, om het te verbeteren haha. In het zeil waar ik onder sliep zaten ook allemaal gaten, gelukkig had Astrid ducktape bij die ik kon lenen om de gaten te dichten. Dit heeft gelukkig goed genoeg gewerkt, want 's avonds regende het.

Toen we klaar waren met de hangmatten zijn we opnieuw vertrokken met de boot. Dit keer hebben we heel veel apen gezien en ook de zonsondergang was erg mooi! een paar apen staken ook de rivier over via een van de gespannen touwen. We zagen ze dus van erg dichtbij.

Na het avondeten hebben we een avondwandeling gemaakt. We hebben dit gelukkig in twee groepen gedaan en ik zat in de rustige groep die ook echt graag iets wilde zien. In het eerste deel van de wandeling hebben we echt niks gezien. Onze gids wilde weer teruggaan, maar wij hebben hem gevraagd om toch nog heel even verder te lopen. Gelukkig vond hij dit goed. Na een tijdje hoorden we het geroep van een orangoetang. Erg indrukwekkend, want dit geroep is echt heel erg hard. We hebben een tijdje naar hem gezocht, maar konden hem niet vinden. We besloten dus om maar weer terug te gaan. Op de terugweg zagen we een slow Lorris en een hele mooi vogel, waar ik de naam van vergeten ben. We waren blij dat we in ieder geval nog iets hadden gezien. We spraken met onze gids af dat we de volgende ochtend weer vroeg terug zouden gaan naar de plek waar we de orangoetang hoorde. Misschien dat we er dan wel een konden zien. Op het tijdstip dat we hem hoorde zaten ze waarschijnlijk al in hun nest en het was donker, dus konden we ze niet zien.

's avonds hebben we geslapen in onze hangmatten. Halverwege de nacht hoorde we ineens een gil van een van onze groepsgenoten. Haar hangmat was naar beneden gevallen haha. Gelukkig had ze niks en kon ze er zelf ook wel heer hard om lachen. Waarschijnlijk had de kant die zij zelf had geknoopt niet goed genoeg vast gezeten. Het slapen in de hangmat was erg leuk, maar ik heb niet echt geslapen.

Dag4 Vanochtend zijn we heel vroeg opgestaan. We moesten erg stil zijn, want anders maakte we de anderen ook wakker en dan zouden zij ook mee willen. Dit wilde we voorkomen want dan zouden we waarschijnlijk niks zien door het lawaai dat we dan zouden maken. Onze gids had niet echt heel veel zin om op te staan want het regende. Na een tijdje kwam hij er dan gelukkig toch maar uit en is hij met ons vertrokken. We hebben helaas niks gezien, maar het was wel een soort van spannend om ze te zoeken,omdat we echt heel erg stil moesten zijn en we ook voetsporen zagen, dus de kans was er dat ze erg dichtbij ons waren. Na iets van een uur moesten we echt weer terug voor het ontbijt. Onze strategie veranderde in heel veel lawaai maken in de hoop dat we er een zouden zien vluchten, maar helaas werkte ook dit niet.

Na het ontbij zijn we vertrokken met de boot naar een ander deel van de jungle dat ze aan het aanplanten zijn. Hier hebben we gras weggekapt met een machuette. In het begin was dit erg leuk, maar het was erg warm, dus na een tijdje werd dit wat minder. Na een tijdje begon het ook te regenen dus moesten we schuilen. Toen de regen wat minder werd hebben we de zaden in de grond geplant. Het regende toen nog steeds dus het was erg vies, maar eigenlijk ook wel heel gezellig. Een van mijn groepsgenoten was uit haar broek gescheurd. De man die doofstom was had dit gezien en moest steeds lachen naar haar en klopte op haar schouders. Ze begreep eigenlijk niet waarom hij dit deed, totdat wij ook zagen wat er aan de hand was en dit tegen haar vertelden. De doofstomme man kwam toen echt niet meer bij en zij kon er zelf gelukkig ook heel hard om lachen haha.

' s Avonds zijn we weer naar het gastgezin gegaan om hier te eten. Daarna hebben we weer even met het jongentje gespeeld en met de rest van de familie gekletst. Het was erg gezellig.

dag 5 Dit was alweer de laatste dag in Bateh Puteh. Deze dag zijn we naar Sepilok geweest. Naar het orangoetangcentrum. Het was leuk om de orangoetangs te zien, maar het voelt toch meer als een dierentuin en was voor mij dus niet echt heel bijzonder. Naast het orangoetangcentrum zit ook een opvang voor sunbears. Wat ook voor mij voelde als het zien van hen in een dierentuin, maar ze zijn erg mooi. Ze doen echter wel heel goed werk in deze centra want ze proberen om de dieren te trainen om weer in het wild te kunnen leven. Sommige mensen hielden de sunbears namelijk als huisdieren.

In de middag zijn we naar het winkntrum geweest. Hier heb ik wat dingen gekocht voor mijn gastgezin. Voor het jongentje had ik tennisrackets gekocht. ' avonds hebben we onze cadeautjes gegeven aan het gastgezin. Astrid had een speelgoedgeweer gegeven aan het jongentje dus daar hebben we de hele tijd met hem mee gespeeld. Na het eten hadden we een afscheidsfeest in traditionele kleding met traditionele dans. Van ons gastgezin kregen we sieraden die bij onze kleding paste, erg lief. Het feest was erg gezellig. Aan het einde moesten we allemaal dansen, wat erg grappig was.

Week 3 in Borneo

Hallo Allemaal,

Op dit moment ben ik alweer in Nepal, wat erg leuk en mooi is! Maar ik zal eerst nog wat vertellen over Borneo.

Tinangol

De derde week in Tinangol zijn we vooral op het kamp gebleven.

Een van deze dagen hebben we gevist met een door de dorpsbewoners zelfgemaakte hengel. In mijn eerste hengel zat een rode mieren nest, dus dat was even wat minder haha. Aangezien het meertje waar we in viste niet erg groot was en iedereen dicht op elkaar stond, heeft bijna niemand echt iets gevangen, op twee mensen na. Maar het was leuk om even te proberen.

Deze dag hebben we ook geleerd hoe we de vloeistof waar rubber van wordt gemaakt uit de rubberboom kunnen halen. Ook dit was erg leuk om te leren, maar ook hier waren we niet erg goed in helaas. De man die "man" heet, heeft eerst van de kampmanager geleerd hoe hij dit ons uit moest leggen in het engels. Hij kon onze vragen dus niet echt beantwoorden, maar het was wel leuk dat hij het ons uit wilde leggen. We moesten langs een rand snijden in de boom, waardoor de vloeistof vrij kwam en in een bakje liep. Je moest alleen wel zorgen dat je echt in de rand sneed en daar waren we dus niet zo goed in.

In de middag zijn we naar de school gegaan in het dorp om te leren hoe we lokale armbandjes kunnen maken. We zouden die middag eigenlijk ook nog gaan voetballen, met een paar inwoners van het dorp, maar dat is er niet echt meer van gekomen. Het maken van de armbandjes was iets te leuk. Zelfs de jongens konden niet stoppen haha. Toen we klaar waren, waren de mensen met wie we zouden gaan voetballen alweer verdwenen helaas. Ik heb nog wel even met Cordelia, Ryan en Sophie gebasketbald met een paar jongens uit het dorp. We werden weer gigantisch ingemaakt helaas, maar het was erg gezellig. Toen we daarna terug liepen naar het kamp toe was het al donker aan het worden en eigenlijk moeten we altijd voor het donker terug zijn, vanwege de slangen en schorpioenen die je niet goed ziet in het donker. Toen we terugkwamen was Kenny (de manager) ons al gaan zoeken. Hij was echt net vertrokken toen we aankwamen, dus hebben we hem maar opgebeld dat we veilig terug waren :)

Die avond hadden we Tinangol got Tallent. Ik en Astrid hadden besloten om de kabouterplop dans te doen. Wat een paar mensen een erg grappig woord vonden natuurlijk. Gelukkig hebben we de dans uiteindelijk niet hoeven doen. De reden waarom was echter wel wat minder. Paul, een van de engels jongens, was erg ziek geworden en moest naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis bleek dat hij een parasiet in zijn bloed had, waarschijnlijk opgelopen in het water, tijdens het raften. De andere groep was namelijk omgeslagen en hij had veel water binnen gekregen. Hij wilde eerst niet naar het ziekenhuis, omdat hij hier bang voor is, vertelde een vriend van hem. Achteraf bleek dat hij ook een soort van psychotische aanvallen had door de parasiet. Hij kon zich sommige dingen ook helemaal niet meer herinneren achteraf. Ook niet dat hij niet naar het ziekenhuis wilde. Gelukkig voelde hij zich naar twee dagen weer helemaal goed en kon hij wel gewoon mee naar Bathe Putheh. Meteen nadat hij vertrok naar het ziekenhuis viel de stroom uit en is iedereen maar naar bed gegaan.

donderdag, de laatste dag op het kamp zijn we naar Machuette making village gegaan. Ik dacht dat het echt een dorp zou zijn, maar dat was niet het geval. Het was eigenlijk een huis waar een man machuettes maakte. Erg leuk om te zien. We zijn deze dag ook naar de markt gegaan om speelgoed te kopen voor de kinderen. De kinderen vonden het speelgoed erg leuk. We hebben samen met ze gespeeld in de school. Het was leuk om te zien hoe blij ze hiermee waren. Ook al wisten ze soms niet echt wat ze ermee moesten doen.

Ik schrijf zo snel mogelijk over Bathe Puteh en Nepal maar ik moet nu weer terug naar het vrijwillgersthuis, hier in Nepal en ik weet de weg niet helemaal terug geloof ik. Dus ik ga nu snel, want het wordt al donder. De foto's volgen!

Tot snel!

Groetjes Laura

Week 3 in Borneo

Hallo Allemaal,

Op dit moment ben ik alweer in Nepal, wat erg leuk en mooi is! Maar ik zal eerst nog wat vertellen over Borneo.

Tinangol

De derde week in Tinangol zijn we vooral op het kamp gebleven.

Een van deze dagen hebben we gevist met een door de dorpsbewoners zelfgemaakte hengel. In mijn eerste hengel zat een rode mieren nest, dus dat was even wat minder haha. Aangezien het meertje waar we in viste niet erg groot was en iedereen dicht op elkaar stond, heeft bijna niemand echt iets gevangen, op twee mensen na. Maar het was leuk om even te proberen.

Deze dag hebben we ook geleerd hoe we de vloeistof waar rubber van wordt gemaakt uit de rubberboom kunnen halen. Ook dit was erg leuk om te leren, maar ook hier waren we niet erg goed in helaas. De man die "man" heet, heeft eerst van de kampmanager geleerd hoe hij dit ons uit moest leggen in het engels. Hij kon onze vragen dus niet echt beantwoorden, maar het was wel leuk dat hij het ons uit wilde leggen. We moesten langs een rand snijden in de boom, waardoor de vloeistof vrij kwam en in een bakje liep. Je moest alleen wel zorgen dat je echt in de rand sneed en daar waren we dus niet zo goed in.

In de middag zijn we naar de school gegaan in het dorp om te leren hoe we lokale armbandjes kunnen maken. We zouden die middag eigenlijk ook nog gaan voetballen, met een paar inwoners van het dorp, maar dat is er niet echt meer van gekomen. Het maken van de armbandjes was iets te leuk. Zelfs de jongens konden niet stoppen haha. Toen we klaar waren, waren de mensen met wie we zouden gaan voetballen alweer verdwenen helaas. Ik heb nog wel even met Cordelia, Ryan en Sophie gebasketbald met een paar jongens uit het dorp. We werden weer gigantisch ingemaakt helaas, maar het was erg gezellig. Toen we daarna terug liepen naar het kamp toe was het al donker aan het worden en eigenlijk moeten we altijd voor het donker terug zijn, vanwege de slangen en schorpioenen die je niet goed ziet in het donker. Toen we terugkwamen was Kenny (de manager) ons al gaan zoeken. Hij was echt net vertrokken toen we aankwamen, dus hebben we hem maar opgebeld dat we veilig terug waren :)

Die avond hadden we Tinangol got Tallent. Ik en Astrid hadden besloten om de kabouterplop dans te doen. Wat een paar mensen een erg grappig woord vonden natuurlijk. Gelukkig hebben we de dans uiteindelijk niet hoeven doen. De reden waarom was echter wel wat minder. Paul, een van de engels jongens, was erg ziek geworden en moest naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis bleek dat hij een parasiet in zijn bloed had, waarschijnlijk opgelopen in het water, tijdens het raften. De andere groep was namelijk omgeslagen en hij had veel water binnen gekregen. Hij wilde eerst niet naar het ziekenhuis, omdat hij hier bang voor is, vertelde een vriend van hem. Achteraf bleek dat hij ook een soort van psychotische aanvallen had door de parasiet. Hij kon zich sommige dingen ook helemaal niet meer herinneren achteraf. Ook niet dat hij niet naar het ziekenhuis wilde. Gelukkig voelde hij zich naar twee dagen weer helemaal goed en kon hij wel gewoon mee naar Bathe Putheh. Meteen nadat hij vertrok naar het ziekenhuis viel de stroom uit en is iedereen maar naar bed gegaan.

donderdag, de laatste dag op het kamp zijn we naar Machuette making village gegaan. Ik dacht dat het echt een dorp zou zijn, maar dat was niet het geval. Het was eigenlijk een huis waar een man machuettes maakte. Erg leuk om te zien. We zijn deze dag ook naar de markt gegaan om speelgoed te kopen voor de kinderen. De kinderen vonden het speelgoed erg leuk. We hebben samen met ze gespeeld in de school. Het was leuk om te zien hoe blij ze hiermee waren. Ook al wisten ze soms niet echt wat ze ermee moesten doen.

Ik schrijf zo snel mogelijk over Bathe Puteh en Nepal maar ik moet nu weer terug naar het vrijwillgersthuis, hier in Nepal en ik weet de weg niet helemaal terug geloof ik. Dus ik ga nu snel, want het wordt al donker. De foto's volgen!

Tot snel!

Groetjes Laura